Wim heeft zich ontpopt als een aardige keukenprins.
Nadat ik zo’n 1,5 jaar bij de Soberings had gewoond werd het tijd voor een zit/ slaapkamer met gebruik van keuken in het stadje. Er kwam een kamer vrij bij Bennie en Johanna van de Berg boven de winkel, een zaak in wasmachines en electronica. Samen met collega Els Colenbrander en een verpleegster bewoonden we een bovenverdieping van het statige oude pand aan de Ridderstraat in de binnenstad. Albert Sobering regelde een busje en hielp m’n schamele bezittingen verhuizen. Ik meen dat die kamer 40 gulden per maand kostte incl.
De badkamer deelden we met de fam. Van de Berg. Johanna was een schat. Wanneer je ’s avonds laat thuis kwam had ze vaak nog een kop soep voor je. Wat dat betreft heb ik het in Hattem goed gehad.
Ik moest nu zelf nog leren koken. Dat koken stelde bij mij nog niet zo veel voor. Ik kon alleen heerlijke flensjes bakken. Een plak boterhamworst, opgebakken aardappeltjes en sla ging nog wel. “Spam!,”riep Wim –met enige afschuw- toen hij dat bij mij een keer voorgeschoteld kreeg. Ja, hij wist wat hij in huis kreeg toen we trouwden. Ha! Het koken deden we later samen met het kookboek er naast. Nu hij lekker met pensioen is mag hij zich helemaal uitleven achter het fornuis en ik moet zeggen dat hem dat heel goed af gaat!