Suze in betere tijden…
We hebben hier een ziekenboeg. Nee, zelf mankeren we niks, maar Suze en Loeder zijn minnetjes. Suze, onze 18 jarige driekleurige poes en moeder van menig nakomeling begon met het proesten en niezen. Gisteren bleek ook Loeder van slag. Ze kwam niet voor haar ochtendhapje naar binnen. Normaal zit de struise zwarte dame al op de schutting te wachten tot de deur open gaat om dan ogenblikkelijk aan te schuiven voor een prakje paté. Nu bleef ze weg en zagen we haar later opgerold in het zonnetje zielig opkijkend als we haar passeerden. Beiden hebben vieze oogjes en neus. Wim is de flinkste van ons beiden en heeft z’n best gedaan om het een en ander te verwijderen. Ik dacht al dat het om de niesziekte ging, een uiterst besmettelijke aandoening bij katten. Internet en onze eigenste dokter Harrie bevestigden dat idee. Vanmiddag kunnen we tabletjes komen halen om ze wat ondersteuning te geven bij het genezingsproces. Suze heeft zich in mijn stoel genesteld bij het achterraam en dit keer mag ze blijven. Loeder heeft een ander plekje gevonden en van hieruit hoor ik haar snurkende ademhaling. Katten schijnen niet door hun mond te kunnen ademhalen, dus extra lastig met deze aandoening. We zijn dus in de verpleging.