Ik weet niet wat de reden was van dit vroege uur, maar ik kreeg mee dat de verjaardag van een meisje in onze kennissenkring al om half 7 begon met een uitgebreid ontbijt met taart en cadeautjes. En dat op de zondagmorgen.
Meteen begon er in mijn brein een filmpje te draaien.
Toen mijn zusje en ik nog klein waren was onze verjaardag het spannendste wat er was. We konden de avond ervoor niet in slaap komen en als we door hadden dat de oude Zaanse klok beneden 12 keer had geslagen waren we zelfs klaar wakker, want dan was je al jarig.
Daarop gingen we met z’n tweeën naar beneden om het te vertellen:’ ’t Is 12 uur, ik bun al jeurig.’ Dan kregen we het cadeautje al van mama en pa en wie niet jarig was kreeg een iets kleiner troostcadeautje. Meteen gingen we ook bij opa en opoe melden dat ik jarig was. Ook daar kregen we cadeautjes. Daarna vielen we allebei als een blok in slaap.
Ik denk dat het zo gebleven is tot we een jaar of 10 waren. ’s Morgens werd de stoel van de jarige versierd met bloemen uit de tuin. Iedereen, behalve opa en later Johan, was in voorjaar en zomer jarig. Opa was in februari jarig en Johan net voor Kerst, ik weet niet meer hoe hun stoel versierd werd. Misschien hadden we toen de papieren roosjes al ontdekt zoals die bij bruiloften en partijen van crêpe papier gemaakt werden.
En dat hele filmpje van bijna 70 jaar geleden kwam zomaar voorbij toen ik las dat Elise vandaag al om half 7 haar verjaardag vierde.
foto: opoe en opa Bijenhof, nog op De Haar, 40 jaar getrouwd.