Ome Herman met Harold en Charlie in de jaren 40 met zijn top Holsteiners.
Via FB en dan ook door de groep ‘Je bent een Vordenaar als…’ krijg je leuke contacten. Groeiden we vroeger in Linde strikt gescheiden op als Protestant en Rooms Katholiek, de herinneringen aan je jeugd in dit dorp met zijn buurtschappen blijkt toch veel overeenkomsten te hebben. Alleen bij het Lindese feest vielen alle grenzen weg en ik weet zeker dat bij bakker en de molen door de volwassenen de plaatselijke nieuwtjes uitgewisseld werden, net als bij Koning van de Kostede, waar vroeger iedereen met zijn koe naar de bolle ging en met de merrie naar de hengst. Maar de Roomse kindertjes gingen allemaal naar de Kranenburg naar school, minstens zo ver als wij naar de school in Vorden. Daarom kende ik de Lichtenbergs van ’t Waorle en de Lichtenbergs aan de weg alleen van gezicht. Toch erg leuk dat we over onze jeugd in Linde veel dezelfde verhalen kunnen vertellen. Ik vertelde over Anton Korenblik die koeien kwam scheren, kalveren schetsen en melkmonsters nemen. Hij kwam ook bij hen. Mama noemde hem altijd ‘een betjen wonder’. Hij had erg goed kunnen leren op school, ‘den besten uut de klasse’, maar ja… wel ‘een betjen wonder’. Agnes moeder had ook specifieke woorden en uitdrukkingen, waarvan ze wel eens dacht dat ze die zelf bedacht of verbasterd had. "maak oew niet van perceel" en: "lekk’n hakke" en ook: "wat kiek ie vernemstig".. De eerste en de laatste ken ik ook wel. Opa Bijenhof gebruikte die wel, maar lekk’n hakke? Dat herken ik weer niet.
Dit alles kwam weer boven n.a.v. een vergelijkbaar stukje dat ik ooit al een schreef en ik nu op FB plaatste:
Je bent een echte Vordenaar …as ie et Voddens nog könt leazen:
Herman Eggink emigreern in 1925 naor Amerika um boer te wodden en hee werd zon betjen broemd um zien vee, de Holsteiners. Noe hebt alle beeste hier der völle van weg, maar Ik kan t niet laóten… ik zie altied geerne de stal op de delle van vrogger weer veur mien waor de 10 roodbonte melkbeeste mooi op een rieje stonnen en waor a-j dee malende beestebekk’n en het gerinkel van de kettingen heuren met zo noe en dan zon tevraene gebul van een koe. Pa von de beeste met meer wit dan rood in de vacht maor niks…. “Dat bunt net verkens” zei e dan. As d’r zon kalf geboren was, was Anton Korenblik gauw klaor met schetsen. Van ieder kiesken werd altied een schets emaakt. Op zo’n veurgeteikend kalf in ’t kalverbuuksken teikenen hee de speciale vlekken van dat kalf in. Noe hebt ze allemaole van die vreselijke flappen in de oorne um ze een betjen uut mekare te können hollen.
Anton kwam wel vaker, want hee was ok monsternemmer. Met zo’n klein metbusken aan ‘n langen stok haaln e ens in de zovölle tied, ik mene um de veertien dagen, een monster van de melk van elken koe veur ‘t vetgehalte. Hoe meer vet hoe better. En veur de winter as de beeste naar binnen gingen mossen alle beestekonten escheerd wodden. Zo bleven ze schoner. Daor kwam Anton ok veur. Mama bekek Anton met grote ogen toen den bi-j zon gelegenheid zien hemp uuttrok en efkes later bi-j ons in de kökkenzei ze
:”Den Anton hef meer haor op de rugge as op de kop”.
An de andere kante van de delle was in ‘n hoek een peerdenstal, waor later Teun de stier nog in hef estaon en daornäöst waarn de kalverhökke en tegen ‘t veurhuus an de wc met een lange gang en een holten zitting over de volle breedte met ‘n gat èn deksel. Toen wie-j op De Boomgaard kwammen wonen beston het wc papier nog uut veerkante stukskes krantepapier, maor daor kwam toen gauw verandering in. Ik was as kind stikbenauwd veur dee heuiwagens, dee grote spinneköppe met vleugels, die daor vake op de mure zatten.
Ieder jaor kwam d’r een grote schoonmaak als de beeste weer naor de weie waarn. De hele delle en de stal werden een dag onder water ezet um alle smeer lös te weken. En dan… ja dan werd er eschrobd töt alles schone was. De muur’n werden ‘ewit en ‘t onderste stuk kreeg zon zwatte glimmende laoge teer. Heel vrogger wedden ok de stalruutjes nog met blauwsel in’esmeerd tegen de vleegen. Ik bedenke mie-j dat opoe uut Mossel ens kwam en iets zei aover dat blauwsel dat ‘r nog neet op zat. Mama veulen dat as kritiek, wet ik nog. Daor heel ze niet van. Wee wel?
[i]About farmlife as it used to be…[/i]