Het zou kunnen dat dit Flappie is bij Gera op de arm. Een van deze konijntjes ging mee naar Hattem en beleefde daar een hachelijk avontuur.
‘Dat kunnen we altijd nog wegdoen’ is het Wim z’n alternatief voor de kreet van oom Paul: Het eet geen brood. We zijn de spullen uit de keuken en kamer bij Mark aan het uitzoeken. Weer zijn heel wat dozen en tassen met keukenspullen, mappen, boeken, klappers, handdoeken, badkamerspul. medicijnen, zonnebrillen en nog veel meer meegekomen en nu ben ik dat tas voor tas aan het uitzoeken. De oude handdoeken zijn goed voor de lammeren straks en de rest voor Ellen voor haar cursisten straks als ze weer met de schildercursus gaat starten. Er is een tas met spullen voor Drenthina, ik weet niet eens of ze die willen hebben. Tussen de agenda’s en persoonlijke spullen zijn weer veel herinneringen aan Mark z’n leven. Ach.. het meeste wist ik wel. Ik wist precies wanneer wie kwam en wanneer hij weg was naar de voetbal. Maar zijn echte binnenste liet hij pas zien in zijn afscheidsbrief. Uiteindelijk zal ons dat rust geven. Hij zag geen andere uitweg hoewel wij dat wèl zagen. Hij kon het niet meer.
Intussen is ‘het boek’ klaar , tenminste wat het schrijven en in elkaar zetten betreft. Nu gaat het naar de drukkerij en moeten we kijken of Peter en ik het goed hebben gedaan. Elke kleuren bladzijde kost iets extra’s en gisteren nog hebben we op een bladzij met kleur nog een extra foto kunnen plaatsen bij het verhaal over Flappie. Wie dat was? Je zult het zien. ‘Uit het leven van een Achterhoekse in Drenthe’ is in de eindfase. Intussen zijn er 35 gegadigden bij intekening al genoteerd, zowel familie als geïnteresseerden in het leven in de vorige eeuw. Er worden er 50 gedrukt. Dus je kan nog…