Zolang je naam nog genoemd wordt, leef je nog. Het is zo’n uitdrukking die vaak even in mijn gedachten rondzingt. De afgelopen jaren zijn er veel mensen om ons heen overleden en inderdaad hebben we het vaak over een of meer van hen. Ons leven was en is met velen verweven. We hebben het wel over de ‘zeergeleerde beagle’ van Willem Zeldenthuis. Hij bracht de hond wel eens mee naar zijn werk. Toen had hij net de encyclopedie aangevreten.
Co Manrho wordt nog vaak genoemd omdat we hem zo missen binnen veel groepen binnen onze kerk. Zo’n actieve behulpzame en positieve man. En dan heb ik het nog niet eens over onze eigen familie. Iedereen die we verloren wordt regelmatig genoemd omdat we hun persoonlijkheid, aandacht en warmte zo missen. Ik gebruik zelfs sommige uitdrukkingen van opoe of opa. Mark vroeg me een keer wat betekent dat toch: ‘Daor zö-j ’t veur hebben’. Dat werd gezegd als iemand je ergens voor wil bedanken. Je kunt zeggen: Geen dank of Graag gedaan of in het Engels: You’re welcome, maar in de Achterhoek was dit een aardige gewoonte.
Net als bij Rick staan er veel namen met kruisjes er achter op de verjaardagskalender. En natuurlijk wordt Mark vaak genoemd, vandaag nog toen Gerhard hier was. Toen hij net klaar was met zijn HEAO opleiding was het een lastige tijd om aan werk te komen in tegenstelling tot deze tijd.
Vandaag is het Moederdag en eentje zal er dus niet bij zijn in levende lijve maar zeker in onze gedachten. In Mark z’n oude agenda vond ik bij het uitzoeken kort na zijn overlijden een bijzonder gedichtje bij mijn verjaarsdatum. Een troostmomentje…
