Joke in 1962–middelste rij 3e van links. Ikzelf 5e van links.
Het zal ongeveer 20 jaar geleden zijn dat ik m’n schoolvriendin Joke gezien en gesproken heb. Er was toen een reunie van de Groen van Prinsterer Kweekschool in Doetinchem. Dat was de leukste reunie die ik ooit meegemaakt heb. We hadden dan ook een klas… hoe kan ik het zeggen…. met sfeer. Ik kwam er pas in het derde leerjaar bij, omdat ik op de MMS gezeten had. Maar van het begin af aan was het één feest om in die klas te zitten. Joke woonde toen in Hengelo G hier vlakbij en samen fietsten we elke dag op en neer naar Doetinchem. Wanneer we erg nat geregend waren mochten we het eerste uur bij de verwarming zitten om te drogen. We hadden dezelfde achtergrond, beiden opgegroeid op een boerderij en ik denk ook beiden dezelfde humor. Wanneer klasgenoot Gerrit Staring ons achterop kwam met z’n vierkante Fordje vroegen we gewoon aan mensen of we onze fietsen bij hen neer mochten zetten en reden dankbaar met Gerrit mee. Of we fietsten mee over Zelhem met Henny en Gerrit Dales.. Die terugweg ging altijd langzamer. We hebben wat afgelachen. Joke kwam na school in Balkbrug voor de klas en ik in Hattem. Beiden hebben zo onze mannen ontmoet.
Toen we op weg gingen naar Obelink in Winterswijk kwamen we door de Zelhemse Enk en we reden langs haar huis, nu naast de boerderij van haar broer.
Natuurlijk moest ik even kijken of Joke thuis was. Ja hoor… dit keer was ze er. Je kijkt elkaar aan…. En de tijd valt weg. Beiden wat grijzer geworden en wie weet ook… wijzer.
Samen met man Albert heeft ze al overal gewoond. Wanneer je vroeger—1967—in een afgelegen klein dorpje voor de klas ging staan dan hoefde je niet in militaire dienst zoals toen nog verplicht was. Zo kwamen ze in de Wieringermeer terecht. Veel later weer in Doetinchem en nu allang weer op de oude plek vlakbij haar oudershuis. Beiden zijn ze erg geinteresseerd in de politiek. Albert was die dag zelfs met de burgemeester van Bronckhorst mee naar Brussel voor een EU overleg.
We hadden zoveel bij te praten…! Eigenlijk jammer dat we elkaar zolang uit het oog verloren waren.
Tot Wim voorstelde om een andere keer verder te gaan. We waren immers op weg naar Winterswijk?
Dan kan hij rustig in de caravan blijven lezen.