‘Go, wat leuk! Joy! Hoe kom je aan die krat?’ Niesje heeft het kleine kratje met walnoten opgemerkt die hierin hebben staan drogen. Dat Joy was me nog niet eens opgevallen. ‘Ja’, vertelt ze, ‘dat waren van die kleine buikflesjes met een soort sinas’.
Ik kende vroeger alleen de grote groene flessen Groli met stevige dikke draaidoppen, ook een soort sinas. Met verjaardagen en met heet weer werd dat geschonken.
Een paar jaar geleden was Joke aan het opruimen op de Boomgaard en kwam o.a. dit kratje tegen en wilde hem al wegdoen. ‘Leuk ding’, vond ik en zag hem al staan met bloemen er in of… misschien zou ik hem wel schilderen. Joke zag het en zei:’Of heb ie d’r belang bie-j. Nemt maor met, ik doe d’r toch niks mee’. Maar van schilderen of bloemen was alleen nog niets gekomen. Nu zit er de laatste oogst walnoten in. En ik maar denken… hoe kwamen ze op de Boomgaard toch aan zo’n oud kistje waarvan ik in elk geval nooit flesjes heb gezien.
Dan ga je maar eens internet op. En inderdaad is er een serieuze poging geweest om vanaf 1946 door de fa Koster deze frisdrank met een flitsende naam Joy bekendheid te geven. Er kwam behalve de Joy sinas een Joy Citron en een Joy Cassis, maar eind jaren 60 ging het over in het grote geheel van Heineken en werd het hele emballagepark met flesjes en kratten vernietigd.
Ik kan nu dus tevreden melden dat de Boomgaard er eentje heeft weten te redden. Ik durf hem niet eens meer over te schilderen.
