De tranen rollen Wim over z’n wangen… nee geen verdriet. Hij grinnikt er bij en moet telkens even z’n boekje wegleggen om bij te komen.
In die Switch van een paar dagen geleden vond ik het boekje terug dat ik 40 jaar terug al eens gekocht had, maar dat nu versleten en weg is: Juf… daar zit een weduwe in de boom. Er is ook een tweede van dezelfde meester Hoving die de kinderuitspraken opschreef en er later een boekje van maakte: Juf… die vlinder heeft mijn pyama aan.
Wanneer Wim weer een leuke tegen komt leest hij hem al hikkend of snurkend van het lachen voor.
Je moet Jan op se ribbekas slaan. Hij maak mij rein kapot van de senuwe. Je moet hem straffe. Je moet hem ransele.
Se moeder vrouw Poot.
Jantje had van sinterklaas een geweertje gekregen en daar is hij nu elke dag druk mee in de weer. “Schei toch uit Jantje”, zegt z’n moeder. “Ik heb zo’n hekel aan dat geschiet”.
Maar mam, ik schiet alleen in de lucht”, zegt Jantje vergoelijkend. “Ja”, voegt de zesjarige Wim er ongevraagd aan toe,”en dan Onze-Lieve-Heer in zijn gat schieten.”
Geert komt huilend de keuken binnen. “Wat scheelt eraan?”, vraagt moeder. “Papa heeft zich op de duim geslagen”. “Daar hoef jij toch niet om te huilen?”
“Nee, ik heb eerst ook gelachen.”
Mijn vader is boer. Hij ruikt net als een koe en als ik in huis koe ruik, weet ik dat papa weer thuis is en dan ben ik blij.
Het bekende Oudejaarslied wordt door Nico gewijzigd in:
Uren dagen maanden jaren
Vliegen als een schaap door ’t veen.
Ik vint juf lief.
Mijn moeder vint juf ook lief,
maar mijn vader vint juf heel lief!
Juf vertelt in de biologieles dat vogels vaak in paartjes leven. “Sommigen leven liever alleen”, vertelt ze, “maar heel veel vogels zie je altijd samen in de bomen of op de telefoondraden. Er zijn natuurlijk ook vogels waarvan het mannetje of het vrouwtje door de kat is opgegeten.” Tijdens de rekenles roept Tonny opeens:” Juf, kijk eens naar buiten. Daar zit een weduwe in de boom.”