Hetty Site

Ken je dat?

Ken je dat… dat je droomt van iets waarvan je je afvraagt hoe je daaraan komt. Ja dat je droomt dat je je trein mist voor je op reis gaat, kan ik me iets bij voorstellen. Maar wanneer je wakker wordt en nog net weet dat je op een weg liep en er keien langs de weg lagen met het cijfer 7 er op?
Toen ik nog klein was droomde ik regelmatig van vliegtuigen die met een loeiend geluid vlak boven ons huis overkwamen en ik lag te wachten op een grote klap. Later hoorde ik van mama dat ze eens in een hoek van de gang had gelegen, in verwachting van Diny en mij beschermend met haar eigen lichaam. Het was aan het eind van de oorlog en er waren regelmatig Engelse jagers die de trein bij station Vorden wilden bestoken. Ze had de schuilkelder niet kunnen halen en koos voor de veiligste plek in huis… de gang. De Haar waar we toen woonden lag vlak voor het station en de treinen minderden daar al vaart.
Verder val ik nogal eens in een droom , maar dat doe ik overdag ook regelmatig. Moeder Siet was zich altijd aan het aankleden als ze weg moest en Wim moet altijd over een gat springen waar hij een aanloop voor moet nemen en dan lukt het nog niet.
Maar vannacht, ergens in de ochtenduren, had ik een ontmoeting met onze koningin Maxima. We wandelden met z’n beiden ergens in een mooi park en ik vroeg haar of ze de boekjes Ik ben Moniek en Ik ben Scotty had gezien bij haar schoonmoeder. Toen ik de toenmalige koningin Beatrix een paar had opgestuurd om haar kleinkinderen voor te lezen kreeg ik een erg leuk epistel terug met een bedankje en complimenten. Ik wilde ze net ook aan Maxima overhandigen toen de wekker afliep, iets eerder dan anders omdat ik voordat ik naar mijn schilderochtend zou gaan eerst nog een nieuw doek wilde kopen. Jammer! Ik bleef nog even liggen om te zien wat ze zou zeggen, maar het beeld vervaagde en verdween….

Ken je dat…?

Ken je dat…? Op een verjaardag of een grotere visite is er altijd een gangmaker. Op de verjaardagen van de Konings was het heel zeker ome Ab waarbij die rol op het lijf geschreven was. Het was natuurlijk niet mijn ome Ab, maar je weet hoe het vroeger ging. Buren en andere bekenden werden door de kinderen steevast oom en tante genoemd.
Hoe ik aan een foto van Ab Koning kom? De moeder van mijn hofleverancier van foto’s, Henk Braakhekke, was een Koning. Er werd in de familie ook dankbaar gebruik gemaakt van Henk z’n kwaliteiten. Zo draafde hij op bij alle feestelijkheden of wanneer er nieuwe pasfoto’s moesten komen. Van de tweeling van zijn nichtje Joke maakte hij ieder jaar wat foto’s. Handig zo’n neef! Maar zoals je merkt… hij is niet eenkennig. Veel van de foto’s op weblog 2 zijn van zijn hand, net als deze.