En zo was het. Vanuit de kerk waar we na een mooie kerstviering ons geen tijd gunden om een kop koffie mee te drinken ging het op huis aan. Het werd een mooie 1e Kerstdag met de kinderen. Je weet het wel: eerst koffie, thee met kersttaart. Daarna gingen we richting Finse kota wat altijd sfeer verhogend werkt. Een blokje hout op het vuur en wat kooltjes. Eva had marshmallows meegebracht om lekker te laten smelten boven het vuur. Wat later werd er gesjoeld of het leven er van af hing. We hadden al 4 rondjes gedaan zonder Mark. Hij kwam binnen met de opmerking: ’Wat is de hoogste score?’ Ik meen Eva met 124 punten. Hij ging er meteen overheen met dik in de 140… de smiecht. Het gourmetten was gezellig en toen kwam de klapper: het toetje van Jennifer, de chocoladebom: ijs, vruchten, omgeven door plakjes krentenbrood. Nadat het geheel goed koud was geworden in de vriezer en op een bord gestort, ging er gesmolten chocolade over.
Het was allemaal lekker, maar het mooiste van zo’n dag is het samenzijn en de gesprekken die je met elkaar hebt.
We verheugen ons op nog een dag, dit keer met de rest. De kip van buurman Jans wordt er een onderdeel van en de sjoelbak hebben we maar laten staan. Wij zijn warm gedraaid! Dus Gerhard, Judith en Robin… kom maar op!
