In de al meer dan 10 jaar dat Wim bij zijn mannenkoor Valerius zingt, heb ik al heel wat concerten meegemaakt. Kerst- en Oranjeconcerten en een aantal uitvoeringen van de Crucifiction. Soms waren er solisten bij, soms een harmonie, maar gisteravond traden ze op met het kamerkoor Amor Cantandi, letterlijk ‘liefde voor het zingen’. En dat was te merken. Het is een koor, bestaande uit 21 personen waar Luuk Tuinder ook de dirigent van is.
Terwijl Valerius al opgesteld stond en haar eerste lied Joy to the world al had laten horen, kwam Amor Cantandi al zingend van achteruit de kerk langzaam naar voren lopen. Ze zongen het prachtige lied ‘Once in royal David’s city’. ‘Kippenvel’, fluisterde Susan wat later in mijn oor. En dat was het. Maar ook de mannen zongen met grote inzet. De liederen die de beide koren samen zongen klonken prachtig. Het was erg fijn om tussendoor met de koren een aantal coupletten mee te mogen zingen.
Zelf vond ik de negro spiritual ‘We’ve got good news to tell’ het aller, àllermooist.
Ik weet dat de mannen van Valerius al heel druk zijn met het inoefenen van ‘de Kruisiging’, de Nederlandse versie van de Crucifiction. Wim oefent achter de computer waar hij zijn partij instudeert. De deur van het kleine kamertje gaat dan dicht en kan hij zich helemaal op de muziek concentreren. Dat belooft wat.
