Ik kan er niks aan doen, maar toen ik deze uitdrukking zag moest ik gewoon aan onze vader Hein denken. Als hij ’s morgens vroeg opstond, tja… de melkboer kan niet wachten, hoorde je iedere deur waar hij door ging dichtslaan. En dat ging niet met zachte hand, we moesten blijkbaar weten dat er gewerkt ging worden. Tel maar mee… slaapkamer deur: klabaats, bonk bonk bonk bonk 11 keer de traptreden, klabaats de deur naar de gang, klabaats deur naar de keuken, klabaats de deur naar het halletje, klabaats halletje naar de waskamer en tenslotte klabaats de deur naar de deel. Dan wou je wel wakker worden.
Ach… ik dacht het ook wel: Hol es op met dat gebater van die deure, maar ik kon me lekker nog een keer omdraaien want half zes was me nog te vroeg. Haha!
