Hetty Site

De KNRM

Pas was er een tv uitzending over het werk van de KNRM en we volgden het met interesse. Wim is intussen al meer dan 60 jaar donateur van deze Redding Mij al heeft hij ze in zijn vaartijd gelukkig nooit nodig gehad. Die 60 jaar als donateur  viel in Corona tijd en kreeg hij wat leuke dingen thuisgestuurd. Maar de 50 jaar ging met veel aandacht gepaard.

Alweer 13 jaar geleden kregen we de uitnodiging om naar Urk te komen omdat Wim toen precies 50 jaar de KNRM steunde, de Koninklijke Nederlandse Reddings Maatschappij. En… er was een verzoek om vooral sportieve kleding aan te doen. Dat was voor ons niet zo moeilijk.
Het was spierwit buiten toen we om kwart over 8 wegreden, de mist was rijp geworden en het was koud. Maar op Urk  in Restaurant Het Achterhuis aan de haven werden we warm onthaald. Er waren behalve Wim nog een man en drie andere dames die al 50 jaar lid waren.

Wanneer ik de mevrouw uit Eibergen vraag hoe zij op het idee kwam om donateur van de KNRM te worden zonder water in de buurt, nou ja…. de Berkel, schiet ze in de lach. Ze vertelt hoe ze als tiener Sil de Strandjutter las en zo geboeid raakte door wat die mannen riskeerden om anderen te redden dat ze besloot om ‘redder aan de wal’ te worden, zoals dat zo mooi heet. Niks geen zeevarende man. De mevrouw uit Enschede net zo:  “Ja, mijn man had wel een bootje en is zelfs een keer gered, maar ik was zelf allang donateur van de KNRM.” Wim vertelt over zijn diploma uitreiking, toen hij lid werd èn nu dus al 50 jaar is gebleven.
Al gauw werd de ruimte verder gevuld met een volledige bemanning van de kleine èn grote reddingboot van Urk en werden stuk voor stuk aan ons voorgesteld. Het zijn stoere jongens, bouwvakkers, een fietsenmaker en een paar met een visserij gerelateerde baan, maar allemaal vrijwilligers die een grondige opleiding kregen en iedere week bij elkaar komen om dingen door te spreken of te oefenen.

Na de koffie met een speciaal KNRM gebakje kregen we een speech van de oud-burgemeester van Urk, tevens de voorzitter hier. Hij vertelt over het werk van de KNRM. We zijn echt hun eregasten. De gouden donateurs kregen een speldje en een brief met een bedankje en toen…. was het zover.

De jongens kwamen allemaal in de benen, de pakken gingen aan, wij werden in een zwemvest gehesen en stuk voor stuk aan boord geholpen van de grootste reddingboot, die al klaar lag in de haven. We gingen het IJsselmeer op. Het was een geweldige gewaarwording. De kleine boot ging ook mee en de mannen lieten zien hoe snel die kan. Midden op het IJsselmeer werd een van de jongens over boord gezet in het koude water, wel met overlevingspak aan natuurlijk en door de bemanning van de kleine boot weer opgevist en op onze boot afgezet. “Even een speelkwartiertje”, mompelt een van de gasten.

Wist je dat zo’n overlevingspak een kleine €1400 kost en ongeveer 5 jaar mee gaat? De KNRM krijgt geen subsidie, maar kan bestaan door giften en gaven van het bedrijfsleven en door de donateurs. Raar is het eigenlijk dat 9 van de 10 mensen met pleziervaartuigen nog geen donateur zijn. En juist die roepen vaak in paniek hun hulp in.

Eenmaal terug werd er nog nagepraat.. jazeker onder het genot van een hapje en een drankje en de bemanning vertelde verder over hun werk, over de reddingen maar ook over de keren dat het spannend werd en ze met overledenen te maken kregen. Zelfs deze morgen was de kleine reddingsboot nog uitgevaren om een vermiste solozeiler te zoeken, die al een paar dagen zoek was terwijl zijn zeilboot wel gevonden was. Iemand had wat zien drijven en daarom kregen ze het verzoek om te kijken, maar dit was loos alarm.
Vol indrukken en respect voor deze mannen gaan we weer naar buiten en moeten gewoon naar dat visrestaurant vlakbij kon niet verser. Heerlijk! We namen ook een portie mee voor Rick èn een emmertje zoute haring.
We moesten vanzelf Urk nog even verkennen. Door nauwe straatjes en langs heel veel kerken ging het. We stopten bij het monument van de Urker vrouw die uitkijkt over de zee en waar alle vissersmannen die in de loop der jaren niet terugkwamen herdacht worden.