Nog prachtige lavendel en een roos bij Piet en Marry.
‘Tsjonge jonge wat hebt ze hier een koplampen’, zegt Ben. We zijn nog even nog naar de overkant bij de supermarkt gegaan in Emmelshausen. Het is een soort voordelige markt, een soort Action zoals we die bij ons hebben. Ik kijk in het rond… waar zijn ze dan die koplampen. Maar Riet snapt em al. Die kent haar mannetje al langer. Ze wijst op de rijen bh’s die daar rijen dik aan de overkant hangen. Het is me er eentje die Ben. Het zal een gezellige boel geweest zijn bij hen thuis.. 12 kinderen. Zijzelf zijn al heel blij met de drie nu volwassen kinderen en hun 5 kleinkinderen.
Die avond zitten we buiten naar de schepen te kijken die voorbij varen op de Rijn tot een onweersbui ons naar binnen jaagt. We plannen alvast onze terugtocht. Het eindpunt staat al vast. Dat wordt camping de Boomgaard. Wim rijdt voorop, maar bij Arnhem komen we per ongeluk op een afrit naar Rheden terecht. We volgen noodgedwongen de oude weg naar Zutphen, maar wat is die mooi! De prachtige weg met bomen bij Middachten, de Steeg dat herinneringen oproept aan tante Heintje en haar gezin en de Posbank, ome Gijs en tante Mies die daar in de vrije natuur woonden omdat ome Gijs er jachtopziener was.
En dan zitten we zomaar even later bij Johan en Joke aan de koffie. De camping staat vol. We mogen op een extra veldje staan. Alles ligt er piekfijn bij, keurig gemaaid en brandschoon bij de douches en toiletten. ‘Heel wat better as die camping in Frankriek, zon Franse slag camping’, vindt Riet. ‘Ze hadden daor wel es al dat stof op können vaegen bie-j dee nieje w.c.’s’. En ik denk als er een stoffer en blik had gestaan zou ze het zelf gedaan hebben.
Maar nu zijn we weer gesetteld bij Johan en Joke, het geeft al een thuisgevoel hier. Morgen knopen we er nog een dagje bij aan tot slot.