Taxateur Brouwer laat ons het zeegezicht van Willem de Zwart zien.
Het was al lange tijd aangekondigd: een Taxatie dag bij mijn favoriete kringloopwinkel Het Goed. Het leek me leuk om een vlot geschilderd werkje van een paar Franse dames te laten zien, dat ik al eens gekocht had voor een paar gulden. Deze was met signatuur en ik bezit een houtskooltekening zonder. En als ik dan toch ga neem ik het bronzen plaatje van die heel oude Storkketel ook maar mee. Wim kreeg het in zijn tijd bij Stork in Hengelo van een bevriende inspecteur van het Stoomwezen, dhr Buis. Toen zijn directeur ervan hoorde vond die dat het in zijn kantoor moest hangen, maar dat kreeg hij met Wim tot zijn grote spijt niet voor elkaar. Het was een persoonlijk cadeau en zo bleef dat.
Zo’n ‘Tussen Kunst en Kitschmiddag’ blijkt een hele ervaring. Als ik me met mijn nummertje bij de groep wachtende toeschouwers voeg krijgt de beste man, taxateur Marcel Brouwer, net een schilderij van PH Koekoek onder zijn neus. Hij wordt er helemaal opgewonden van. Het is wel niet de ‘grote’ Koekoek , slechts een uit de derde generatie Koekoeks, maar toch! De trotse bezitters, een ouder echtpaar heeft nog meer moois: een pentekening van een Franse huzaar te paard en een schilderij uit de Haagse School van een tijdgenoot van Mesdag, ene Willem de Zwart, een mooi zeegezicht. De rest van de middag hoor ik meer opmerkingen als: ‘Geniet er vooral zelf van’ en ‘Het teleurstellende bericht is.. het is geen kopergravure’. Of: ‘Er is in deze tijd geen markt voor, hooguit een paar tientjes’. Bij een klein schilderijtje: ‘Een molen zoals Ruisdaal die schilderde, maar .. .. niet zo mooi.. en niet oud’. Ik zie afschuwelijke dingen langskomen èn grappige kleinoden, maar van weinig waarde. De meeste schilderijen, vazen en wandborden laat de kunstkenner ons zien, maar bij één oudere dame doet hij dat niet en ik hoor heel zacht: ‘Kunst en Kitsch’ en ‘museumstuk’ mompelen. Voor iedereen die wilde weten uit welke tijd iets stamt, en welke schilder, designer of pottenbakker er bij hoort, schrijft hij alles netjes op. Soms maakt hij foto’s om het later beter te bekijken op internet of in boeken.
Als ik eindelijk met mijn handeltje als no 48 aan de beurt ben, kijkt hij op van de bronzen plaat. Zoiets heeft hij nog nooit gezien. Wim komt er net op tijd bij om uitleg te geven over de Stork stoomketels waar deze platen op hoorden te zitten voor ze in gebruik konden worden genomen. Hij vindt het een museum waardig!
Dan komt de houtskooltekening zonder signatuur. Hij kan er niets van zeggen, er zijn meer van deze afbeeldingen en misschien is het zelfs een steendruk. Dan zijn er meerdere van. Van het andere werkje kan hij de signatuur ook niet ontcijferen, maar hij verwacht dat door een amateur geschilderd is. Al met al een leuke middag, maar we worden er niet rijk van….