Na de pauze liet Marjan met haar toekomstige man Johan dia’s zien van het project en konden we met eigen ogen zien wat er in de afgelopen 20 jaar van de grond is gekomen in Rwanda. Marjan had allerlei speelgoed meegenomen, gemaakt door de kinderen van waardeloos materiaal, stuk voor stuk kunstwerkjes. Plaatjes ijzer, platgeslagen dopjes, stukjes van zolen van strandslippers werden tot ingenieuze auto’s gevormd, ook een vorm van techniek.
Als onderwijs mens hield ze met ons een soort quiz en mochten we bv. raden waar de vooraan liggende ring, ook bananenblad, voor diende. Het bleek een ring te zijn die op het hoofd werd gelegd onder de spullen die ze vaak op hun hoofd meedragen.
