“Zo…. ben je weer handwerkmoeder?” Mark komt even langs tussen de middag en treft Eva met vriendin Ilse aan midden tussen de lappen. De dames hebben het plan om kussentjes te maken. We waren al op de markt geweest om lapjes te scoren èn spulling zoals Ilse en Eva het [i]sp[/i]ul voor de v[i]ulling [/i]noemen. Ik heb beloofd met het naaien te helpen, maar het ontwerpen moeten ze zelf. Daar hebben ze geen moeite mee. Be happy is het thema van Eva en Love die van Ilse. Wim heeft de naaimachine al van boven gehaald. En het voelt warempel of ik weer met een groep kinderen aan de slag ben, zeer gemotiveerde kinderen.
Ik krijg meteen weer beelden van een hele klas die met spintollen in de weer is of met het appliceren van hun eigen tekening op een wandkleedje. We woonden in Hengelo precies tegenover de Marnixschool waar Gerhard en Mark naar toe gingen. Toen er dan de zelf gesponnen wol geverfd moest worden deden we dat bij ons in de keuken.
Eva en Ilse hadden nog nooit een naaimachine aangeraakt. Er moest dus eerst geoefend worden op een lapje. Ze waren er al gauw aardig bedreven in. We spraken af: zij naaiden de rechte stukken en ik de priegelige vormen.
Toen Frank en Tim ‘s middags ook nog even bij ons kwamen lagen er al een heel stel kussentjes klaar op de bank. Wim bakte pannenkoeken voor het hele stel en ach…. het was weer even net als vroeger… …..
