Buurvrouw Wolterdina met dochter Willy in de logeerkamer van Zorgcentrum De Zuidermarke.
Hoe kan dat nou weer? Ik ben vanmorgen in de weer in de keuken en wil m’n hulpstukken indoen: m’n bovengebit. Ik was nooit van plan dat ding ’s nachts uit te doen om met zo’n mummelmondje te gaan slapen. Maar ja….M’n kaak vraagt om een beetje rust ’s nachts en daarom staat dat hulpstuk ’s nachts in een glas water in de keuken.
Is m’n kaak zo veranderd in één nacht. ’s Morgens ben ik nog niet erg helder, maar dit…..Hij past gewoon niet meer. Wim staat ineens achter me. Hij ziet me worstelen en schiet in de lach.. “He-j de goeie wel te pakken”? Verdraaid. Ik heb gisteren het glas in de badkamer achtergelaten en zit te worstelen met die van Wim. … Lach niet!
Ik vertel het vanmorgen aan buurvrouw Wolterdina die nog steeds in de Zuidermarke logeert. Ze komt haast niet weer bij. Morgen mag ze weer naar haar eigen huis. Ik ben benieuwd wat ze van de renovatie van Jans’ z’n kamer vindt. Wat zijn ze daar druk geweest met z’n allen. Vanmiddag wordt de kamer weer ingericht.
Er moest nog gepraat worden over Thuiszorg, maar dat is Jans en Geesje tegen ’t zere been. Thuiszorg? Zij zijn er toch? Ze wonen in hun chalet vlak achter de boerderij. Nergens voor nodig dus. Zelfs ’s nachts kunnen ze horen wanneer de buurvrouw er even uit is. Gewoon met een babyfoon. Voorlopig eet ze ook bij Jans en Geesje. Klaar! Uit! Niks thuiszorg.