Het was 1994 en we hadden net dit huis aan het Schoolpad gekocht. De voorlopige koopacte was getekend. Rick zou nog wat jaren bij ons in de studio komen wonen. Gerhard en Judith namen ons huis aan de Kuifmees over en Mark en Hilda betrokken de flat waar Rick net uit was. Eén grote familie move. De vorige eigenaar van ons nieuwe huis was er nooit, die woonde al bij zijn oude nieuwe liefde. Zijn ex was al vertrokken en wij konden het niet laten om af en toe even de sfeer te proeven van dit plekje dat ons thuis zou gaan worden. De liguster langs de grens met het land van boer Bloemink was hoog en wild uitgegroeid. De vogels bleken er gek op en in deze tijd van het jaar zag ik voor het eerst in mijn leven een vlucht staartmeesjes, dons balletjes met een lange staart. Die vlogen heen en weer. Ik stond er geboeid naar te kijken.
De eksternesten voor het huis in de esdoorn vond ik minder en werden als eerste verwijderd door Mark.
Toen we die eerste morgen in mei hier aan het Schoolpad wakker werden door vogel gekrijs bleken er nog meer nesten te zitten. In de wilde appelboompjes bij de sloot waren kraaien druk bezig de nesten leeg te halen van andere eksters. Tja ook in de vogelwereld is er lief en leed.
Waarom ik deze herinneringen ophaal tijdens deze bijna laatste jaren van ons wonen hier? De staartmeesjes zijn er weer net als andere jaren in deze tijd van het jaar. Ik vind ze zo mooi om te zien. Volgens mij zijn er een paar in de war. Ze vliegen steeds tegen ons keukenraam en dan weer terug naar de buxus. Zouden ze zichzelf zien in het raam. We zullen het nooit weten, alleen raden. Ik redde het om een paar foto’s te maken van binnen uit. Lieve meesjes blijf nog maar even…
