In de Goede Herderkerk konden de zangers aanschuiven aan een stamppottenbuffet, maar in huize van der Kolk was er de enige echte van der Kolk nassi.
Gisteren wat de scratchdag om de Crucifixion in te studeren en uit te voeren en onze mannen hebben de hele dag geoefend en ’s avonds bij de uitvoering waren wij als vrouwen, Niesje, Willy en ik, èn buurvrouw Wolterdina en haar zus Jantiena van de partij.
“Oh wat mooi… ‘k Heb nog nooit zoiets moois eheurd”, zegt Wolterdina die naast me zit steeds . “En dat jonge ventien.. wat zingt e mooi en dan draeit e zich ok metene umme um et koor te dirigeren. Wat mooi, oh… wat mooi”!
Dat jonge ventien is de dirigent Daniel Rouwkema die behalve dat hij de hele dag de leiding heeft, vanavond ook de tenorpartij voor z’n rekening neemt. De tenor die was ingehuurd blijkt ziek geworden. En Wolterdina heeft gelijk. Ik heb nog nooit een tenor met zoveel uitdrukking in z’n stem zo’n partij horen zingen. Daar word je stil van. Het verhaal leent zich ook om dit met veel ingehouden emotie te zingen. Ontroerend mooi!
Na het concert brengen we de beide zussen weer naar huis. Ze komen binnenkort de lammeren bewonderen.
Maar Ben, Nies, Piet en Willy gaan nog even mee om na te praten en wat te drinken en…. dan komen de Hattemer verhalen natuurlijk weer los.
Looft den Heer.. 1 2 3… gaat nooit verlo ho ren. Looft den Heer 1 2 3 ..gaat bovenaan. Ben schetst een fotografisch beeld van Henneman die na een overwinning op een korendag met hun koor [i]Looft den Heer [/i]een rondje Hattem deed en imiteert hem kostelijk als hij de kamer bij ons rondloopt met de kromme houding en hand in de rug als Henneman, een Hattemer die trots als een pauw vooraan loopt door het stadje Hattem. Ook Gait Lattien en Jan Maoten komen langs. We kruipen van het lachen: Niesje, Willy en Piet Schuin en Wim en ik.
Nee ook met Niesje en Willy hoef ik me niet te vervelen zo’n dag. Dikke vriendinnen door dik en dun. Samen gaan we naar de Welkoop om Sprayfo te halen voor de lammeren en…. daarna nog een rondje Kringloop Het Goed. En alledrie vinden we wat. Nies en Willy wat kleding en ik een stoel. Ja dat laatste nest pups en daarna Toska hebben een stoel te grazen genomen. Wim heeft het wat bijgeschuurd, maar om nou levenslang met zo’n herinnering te blijven zitten….. Onze dag kan niet meer stuk.
Als dan het ene lam dat het nog niet goed deed ook nog begint te drinken ga ik met een gerust èn voldaan gevoel naar bed.