Bij het inrichten van het plakboek met knipsels en kaarten die we kregen na het overlijden van Mark kwam ik dit gedichtje tegen, een soort meditatie. Ik kon niet achterhalen bij welke kaart het inzat. Ik heb wel een vermoeden.
Nu kan ik het beter op waarde schatten dan de eerste maanden.
Lopen op het water
Kom, zegt Jezus,
En Petrus loopt over het water…
Lopen op het water-
Kan dat?
Natuurlijk niet!
Wat zei ik daar-
‘Natuurlijk?’
Ja volgens de wetten van de natuur
is dat inderdaad onmogelijk.
Probeer het maar niet.
Je zakt door het oppervlak heen-
Je verdrinkt-
vast en zeker
als je niet zwemmen kunt…
En dat is het nou net.
Jezus leert je dat:
Hij laat je dingen doen
die je nooit van jezelf hebt kunnen denken
Hij zegt: Kom,
en een mens komt
naar z’n medemens en troost hem.
Soms alleen al door naar hem toe te komen,
soms alleen al door zijn hand vast te houden
door hem een beetje te helpen
door van het kapotte leven
een beetje feest te maken,
door een kaars aan te steken
die wat licht geeft… en een beetje warmte.
Jezus zegt: Kom,
en je loopt warempel over het water
van je onmogelijkheden…
De wonderen zijn de wereld
nog steeds niet uit.