Het is niet alleen dat Langres precies halverwege het warme zuiden ligt, maar ook de mooie ligging op een soort heuvel aan de rand van dit oude vestingstadje doet ons steeds weer teruggaan. Hetzelfde geldt voor St Goar am Rhein. Dat ligt ook ongeveer halverwege Oostenrijk en Zwitserland en de plek van camping Loreleyblick aan de oever van de Rijn is bijzonder. Wat hebben we al vaak zitten kijken naar de voorbijvarende schepen. Aan de vlaggen en namen kun je zien dat er heel wat uit Nederland komen.
We vertrekken vanmorgen al mooi op tijd in een lekker zonnetje. Het gras is overal nog wit van de vorst want het vriest hier ’s nachts nog. Ik kan iedereen aanraden om wat langere afstanden op zondag af te leggen want behalve een paar koelwagens is er geen vrachtauto op de weg in Frankrijk en Duitsland. We vermaken ons met de cd’s die we in voorraad hebben. De topper is nog steeds het Scheldeloodsenkoor, een echt Shantykoor dat mede opgericht is door de vader van Marjan. Ze heeft de cd voor ons gekopieerd toen we eens bij hen in Vlissingen waren. Het is anders om [i]Roling home [/i]door dit koor te horen zingen dan door andere shantykoren. Misschien komt het omdat ze zelf ervaren hebben wat thuiskomen betekent als je een tijdje op zee geweest bent.
En dan…. om half drie ’s middags zitten we al in de zon op onze camping Loreleyblick. Ik wist haast wel zeker dat die open zou zijn.
Wim had al gezegd:”As e niet los is stoeve wie-j metene deur naor Johan.”
Maar dit plekje aan de Rijn blijft altijd trekken. Erg stil is het er niet met de treinen, de voorbij tuffende boten en af en toe een militair vliegtuig dat door het Rijndal scheert. Dat hoort hier nu een keer ook bij. Wim doet nu even zijn tukje, maar straks……. Je raadt nooit wat we gaan eten?
