Hetty Site

Maar nu is hij van mij!

Ach het schiet me ineens te binnen: de lijfspreuk van oom Paul, de vader van Nies. De man die Ben indertijd toestond met zijn dochter te trouwen met de woorden: “Voor een fles Bokma mag je d’r hebben”. Die placht te zeggen wanneer de beslissing genomen moest worden of er iets wel of niet bewaard moest worden:”Het eet geen brood”. En dan verdween de deken/ kussen/ stoel naar de zolder. Op die manier heb ik ons gewatteerde dekentje gescoord toen tante Catrien naar haar bejaardenwoning ging. Daar was geen zolder of vliering meer. Wij kregen een paar prima kussens, een wollen deken en dat bewuste gewatteerde dekentje waaronder ik al heel wat middagslaapjes heb gedaan en die we dubbelgevouwen gebruiken op het veldbed als zachte ondergrond voor Robin of Eva. Leuke schoonvader ook. Wanneer hij met tante Catrien vanuit Zoetermeer een weekend bij Ben en Niesje ging logeren , kwam hij met z’n tasje de kamer binnen en plantte die tas naast de lievelingsstoel van Ben. Zo…. die had hij dan alvast gereserveerd. Als Ben dan zei:”Pa… dat is wel mijn stoel”, antwoordde hij steevast:”Maar nu is hij van mij”. Die stoel zat niet alleen het prettigst, maar stond ook precies goed om tv te kijken zonder je nek te hoeven verdraaien. Thuis was hij net zo ontspannen. Wanneer hij boven kwam vanuit de winkel beneden, stonden z’n pantoffels klaar. Na het eten zei hij:” Ik maak nu plaats voor de vrijwilligers” en hij haastte zich met zijn sigaartje naar zijn plek voor de tv.
Toen ze naar Hattem verhuisden hebben ze eerst nog drie maanden bij Ben en Nies gewoond. Ach….. ze hebben het heel gezellig gehad, maar ik denk toch dat Ben blij was dat hij z’n stoel weer terug had.