Vanmorgen nam drs Hoekstra ons mee in de wereld van Noach. Hij had deze dienst in september al zullen leiden maar is door het oog van de naald gekropen. Net op tijd kon er een stent worden gezet anders had hij hier niet gestaan. Dankbaar was hij.
Hij vergeleek de mening van Maarten ’t Hart over Noach en het beeld van God in dit verhaal , met God in dit gedichtje van Willem Wilmink.
Maarten die al op jonge leeftijd was gaan twijfelen aan dit verhaal van een straffende God en de zondvloed dat volgens hem en veel anderen onmogelijk op deze manier gebeurd kon zijn.
Willem ontdekte een andere God in het verhaal van dit jongetje.
God woont in de Fokke Simonszstraat
Ik hoorde van een zeereerwaarde
en hoogbejaarde dominee:
de Here wou met onze aarde
niet één dag langer meer in zee.
Al zouden wij hem overstelpen
met eredienst en dankgebed
het zou geen ene moer meer helpen:
er werd een punt achter gezet.
Maar zie: daar was diezelfde morgen
zo’n rotjoch in de grote stad
een doodziek duiffie aan ’t verzorgen
dat-ie op straat gevonden had.
“Kristus, wat mot je dan? Wat wil je?
Ja, kijk me maar eens effe an.
Godsallejeisis, beest, wat tril je.
Leg nou toch effe rustig, man.”
Toen heeft de Heer Zijn toorn bedwongen,
want Hij kreeg schik in het geval.
Hij spaarde dus de kleine jongen,
de zieke duif en het heelal.