Toen ik gistermorgen in de wachtkamer bij de huisarts zat kwam het gesprek zomaar over hulp in huis van de WMO, huishoudelijke hulp. Nee, de ene dame wilde die niet vaker over de vloer: ‘Moet je d’r steeds maar voor thuis blijven’. Een jongeman die ook hulp nodig had gehad merkte op: ‘En dan hebt ze soms ok nog haor op de koezen’.
Vanmiddag leerde ik: Mantelzorg staat voor langdurige en onbetaalde zorg voor een chronisch zieke, gehandicapte of hulpbehoevende naaste: partner, ouder, kind of ander familielid, vriend of kennis.
Er was in het teken van de week van de Mantelzorg een bijeenkomst in de Schepershof door het Contactpunt Mantelzorg Emmen.
Nu weet ik dus dat er 2,6 miljoen mantelzorgers in Nederland zijn die ons land 7 miljard euro besparen. De meeste zorg heeft toch te maken met psychsociale begeleiding, zoals emotionele steun en regeltaken. Er waren een aantal mantelzorgers onder ons die gelukkig ook professionele hulp kregen, maar soms kan het te zwaar zijn en dan is er ook voor hen ondersteuning te krijgen. Ze noemen dat Respijtzorg. Een probleem is soms dat de dementerend zieke geen ander om zich heen wil hebben dan eigen man of vrouw. Zo kwam er raad vanuit ervaringsdeskundigen die zelf mantelzorger waren geweest voor hun partner.
In de gespreksronde na de pauze werd er nagedacht over hoe je vervangende zorg geregeld zou kunnen worden, of jezelf respijtzorg zou kunnen bieden en… of je nagedacht hebt wie jouw mantelzorger zou kunnen of moeten worden als het nodig wordt. Het was een mooie maar ook enerverende middag. En je komt er achter dat de meesten van ons wel betrokken zijn bij een vorm van mantelzorg of respijtzorg. We wisselden nog even van gedachten over wat je wel of niet verwachten mag van een mantelzorger. En heel even zag ik de jongeman weer voor me met z’n ervaring van zijn hulp met haor op de koezen.
