Bij het rondstruinen tussen de foto’s kom je van alles tegen wat je allang vergeten was. Ik ontdekte een foto van een schilderij dat ik ooit voor Mark had gemaakt. Deze stijl van schilderen deed hem wat. Hij zat toen in een flinke dip nadat zijn relatie met Hilda af geraakt was. Hij had het blijkbaar niet zien aankomen.
Hij probeerde zijn zinnen te verzetten, ging zelfs een paar dagen met Scott naar Schiermonnikoog en schafte zelf een bordercollie aan. Dat werd Tessa. Het gaf afleiding, maar hielp niet echt.
Ik schilderde toen nog niet zo lang en probeerde iets uit op doek om hem op te monteren, zoiets van: Na het donker wordt het altijd weer licht. Rechts onderaan de alfa en daarboven, na het stukje leven dat hij al achter de rug had, nog veel tekst dat zijn verdere leven moest weergeven. Nee de omega was er niet bij…. Mark waardeerde het.
Nadat Jennifer en Eva in zijn leven kwamen was hij er door en leek hij weer de opgewekte en spontane Mark die we wilden zien. Het schilderij bleef hier bij ons achter.
Ze zijn toch 14 jaar samen geweest waarvan de meeste jaren heel gelukkig!
