Alweer 2 februari. Het blijft lastig. Marks foto met Queeny staat op de kast tussen die van Klaas en Henry. Ben en Niesje denken we er bij en al die anderen die ons zo lief waren en die we verloren.
Mark zou nu 52 worden als niet…. Ik heb vaak gedacht: als we… als we niet… Als hij…? Het is niet anders. De eerste 2 februari, Marks geboortedatum, na 6 maart 2017 zochten we afleiding. We fietsten nog naar de markt, aten kibbelingen en zochten daarna op de terugweg de plek op waar de as van Mark is uitgestrooid, waar we elkaar een tijdje vasthielden. De weg er naar toe is nu glibberig en met scootmobiel is het al helemaal niet te doen. En Mark vinden we er niet.. Hij zit voor altijd in ons hart. Het is meer een moment van herinneringen.
Hilda stuurde vanmorgen al vroeg een berichtje. Zij heeft zo vaak een verjaardag van Mark meegevierd en zal het niet gauw vergeten. Doet zo goed! Dea stuurde me een kaart met schaapjes en Agnes een mooi gedichtje…..
We wachten nu op het voorjaar.
Er is de afgelopen 4 jaar veel gebeurd. Wims gezondheid kreeg een flinke opdoffer al zijn we blij dat hij er goed doorgekomen is. En ik loop ook niet meer als een jonge meid. Ik zie op tegen afstanden lopen en ben al tijden niet in het dorp geweest. Als ik ga is het meestal op de fiets.
Maar deze dag is ook de verjaardag van Frank, onze grote buurjongen die altijd voor ons klaar staat. Hij is al 19 geworden, zijn leven nog voor zich. We gaan straks naar hen toe voor een kop koffie met wat lekkers èn met de felicitaties voor allemaal.
Foto: Mark en Hilda, ik schat 19 en 16 jaar