Vandaag is het 38 jaar geleden dat Mark werd geboren. Hartelijk gefeliciteerd, Mark!
Half januari had hij al geboren zullen worden, maar eerst ging buurvrouw Riet me voor. Zij en Han kregen Pjotr, een week te vroeg. Op 31 januari volgde Anda. Ze was nog niet eens uitgerekend en zij en Dick kregen Ernst, ook een paar weken te vroeg zelfs. Ik kreeg al wonderolie om de weeën op gang te krijgen, maar dat hielp niet echt….alleen krampen en diarree. Eindelijk 2 februari……was het dan zover en konden we om 9 uur ’s morgens over die spiegelgladde weg naar het ziekenhuis, want we hadden dit keer voor een ziekenhuisbevalling gekozen. "Als je niet durft te rijden weet ik een taxi die altijd rijdt", zei de vroedvrouw nog tegen Wim. Maar je weet misschien dat je zulke dingen niet tegen Wim moet zeggen. We glibberden van de ene naar de andere kant van de weg. Verder was er niemand op straat. De weeën hielden van schrik op.
Om 1 minuut voor 12 was hij er – 8 pond en 3 ons! Het was een bevalling uit een boekje! Zonder problemen!
Ik had een lijstje met namen meegenomen naar het ziekenhuis, want Wim en ik waren het nog niet helemaal met elkaar eens. Voor een meisje was het duidelijk. Ze zou Corine heten, een zelfbedachte variatie op Coba. Maar voor een jongen was het lastiger. Beide opa’s waren al vernoemd: Gerhard Willem en Hendrik Jan en nu wilden we zelf een mooie naam uitzoeken. Ik weet dat David, Mark, Christian en Niels bij mij favoriet waren. Voor Wim was Mark de enige naam die in aanmerking kwam. En laat er nou net een mooie Zweedse film op tv geweest zijn met als jonge held Stefan. Dat vonden we beiden mooi. Toen het dus opnieuw een jongetje bleek te zijn kwam er na de eerste gelukstranen het briefje voor de dag. We waren het in één keer gelijk eens: Mark Stefan zou hij heten.
Diezelfde dag werden Gerhard en Rick door Wim naar "De Boomgaard" gebracht, waar ze die 3 dagen dat ik in het zieken huis lag zouden logeren bij opa en oma. Opa Bijenhof leefde toen ook nog.
Toen mama aan opa Bijenhof vertelde dat zijn nieuwe achterkleinzoon Mark Stefan zou heten, vroeg opa: "Hoe komt ze daor noe an. Waor is den dan naor enuumd". "Ach’, had mama toen gezegd: "Ie’j wet toch wel….van Marcus en Stefanus…uut de biebel"!
