Ze loopt wat onzeker heen en weer. Het is prachtig zomerweer èn marktdag in Emmen. De vrouw is niet van hier. Aan haar klederdracht te zien komt ze uit Staphorst of Rouveen, enkele plekken waar de oudere vrouwen nog in hun dracht te zien zijn. En nu is ze dan op de markt in Emmen en ik zie haar zoekend rondkijken, op zoek naar man of dochter wellicht. Het mutsje is gemaakt van stof met stipwerk waar Staphorst bekend om is. Ik kijk ook rond want Wim heeft wel z’n sinaasappels en kaas in de fietstassen gestopt maar is zelf weer verdwenen. Ik heb me op zo’n grote hunebedkei gezet en zie haar heen en weer lopen. Ik had m’n camera net in aanslag en kan haar onopvallend een paar keer fotograferen. Dat kan met dit toestel want daar zit zo’n draaibaar screen op. Dan verdwijnt ze uit zicht.
Even later zitten Wim en ik tot slot van ons marktbezoek bij ‘De Drommedaar’, het restaurant van de dierentuin. ‘Nog iets anders?’, vraagt de jonge ober als hij onze bestelling van 1 koffie en 1 cappuccino opneemt. ‘Als we geen kibbelingen op de markt hadden genomen’, vertel ik hem. Wim is daar een fervent liefhebber van. ‘Daar is ook niks mis mee’, vindt hij.
Met volle bepakking fietsen we op huis aan net voor de grootste hitte toeslaat.
[i]She’s a bit unsure when walking along on the market place, looking for her husband, daughter or friend perhaps? She’s from Staphorst while she’s wearing the costume as some older people are used to nowadays in that village, not as common as it used to be in the past. The younger people do not wear that beautiful costume any more.
We are on the market in Emmen, buying some fruit and cheese and having a nice cup of coffee at the end in the Drommedaar, the restaurant outside of the Zoo.
A bit earlier Wim has had his fish at his favourite spot, so he is very satisfied….[/i]