Je kunt nu niet eenmaal alles bewaren. Ik heb plakboeken vol met foto’s en herinneringen aan vakanties en schooltijd van de jongens. Meestal kom je bij toeval tussen die herinneringen, zoals toen ik pas gevraagd werd naar foto’s van oude foto’s van caravans vroeger. Zo liggen hier nog een paar plakboeken te wachten om teruggezet te worden. En ineens wat ie d’r: de tekening van Jaap. In 1989 zal hij 8 of 9 geweest zijn en wij gingen voor het eerst helemaal zonder jongens op vakantie, maar nu het eerste deel met Ben en Diny en hun jongens. Jaap was altijd in voor een spelletje en dat was in dit geval Master Mind, een van mijn geliefde spellen. Wim was blij toe dat het kaarten in de vakanties afgelopen was en ik heb hem inderdaad nooit meer kunnen strikken voor iets wat op een spel lijkt. Maar Jaap wilde wel, zo zijn er twee zoet, toch? Of eigenlijk drie, Wim meegerekend. In deze vakantie tekende Jaap voor mij deze vrachtauto, tot in de puntjes uitgewerkt. Echt iets om te bewaren. In het plakboek schoot hij los en ik bewonderde zijn creativiteit en opmerkingsgave opnieuw.
Behalve het spelen van een potje Master Mind deelden Jaap en ik ook tijdens die vakantie in 1989 de liefde voor ‘La Vache qui rit’, een lekker smeerkaasje voor op brood of een toastje