Op 23 augustus viel kleine Georgie uit het nest en als dat op een andere plek was geweest had hij het niet overleefd, dit kleine net uit het ei gekropen duivekuiken. Ik heb toen zijn wederwaardigheden al beschreven.- 23 augustus 2012 weblog 1- En dit is er uiteindelijk van geworden. George, de houtduif. Kun je je een mooiere dank voorstellen?
George vertelt:
Ken je dat..? Ik heb twee moeders. De ene zorgde voor mijn eten toen ik uit het nest was gevallen. Wat werd ik goed verzorgd, elke drie uur was er een lekker hapje. Mijn eigen vader en moeder kwamen af en toe kijken. Ze zaten hoog in de bomen en zagen dat het goed met me ging. Ik kreeg een eigen hokje buiten want die kip die er ook nog was, wilde me niet bij haar in de buurt.
Toen mijn veren genoeg gegroeid waren werd het tijd om te leren vliegen, vonden ze. Ik had al wat geoefend met de vleugels. Het lukte heel snel en ik vloog al gauw de hele tuin door Joepie… Ik ging natuurlijk ook verderop, maar altijd kwam ik terug bij mijn nieuwe familie om lekkers te eten èn te worden geknuffeld want dat ik vind het heel lekker wanneer ze in mijn nek kriebelt.
Maar ook de duivenfamilie is hier in de buurt en ik mag met hen mee, lekker vliegen en op zoek gaan naar eten. Ik ga al overal met hen mee maar… af en toe ga ik terug naar de tuin van mijn mensenfamilie om een hapje mee te pikken en onder mijn kopje te worden gekrabbeld, alleen door mijn redster natuurlijk. Ik ben geen allemansvriendje hoor! Ik blijf nu wel een week weg, want bij mijn duivenfamilie hoor ik ook, maar soms ….zoals nu, ben ik weer even op de plek waar ik opgroeide. ‘O, daar is George’, hoor ik dan en ze komt snel naar buiten om me gedag te zeggen.