Natuurlijk komen ook de meer serieuze herinneringen ter sprake.
Het overlijden van vader van der Kolk in 1956 heeft op alle jongens, 9, 11, 13 en 16, veel indrukken achter gelaten. Wim was tijdens die laatste zes weken nadat hij voor het laatst niet goed geworden was, gewoon thuis om mee te helpen met alles. Net toen ze hem er op uit stuurden om eens met de andere vrienden naar het bos te gaan, kreeg hij ineens het gevoel: ik moet naar huis en heeft zich helemaal kapot gerend. Net toen hij binnenkwam overleed vader Gerard. Het doet hem nog steeds veel.
Ben en Henry waren die zes weken bij ome Jan en tante Marie van der Kolk en mochten juist niet naar huis. Och… ze waren immers te jong voor al die narigheid…. , dacht men toen.
Beiden hebben dat heel naar gevonden, hoewel het bij tante Marie altijd heel gezellig was met al die grote neven. Ze kregen veel meer mee dan men dacht.
Het is heel bijzonder om te zien hoe deze drie broers op deze leeftijd hun jeugdtrauma’s weer onder ogen kunnen zien.
Ze weten ook nog precies hoe dat eerste bovenhuis er uit zag. Alleen de verschillende beschrijvingen kloppen niet helemaal. De een ziet de rookstoel in gedachten links van de kachel en een ander weer rechts. No 3 zegt:” Rookstoel?” “Ja”, zegt Niesje dan, “je weet wel waar jullie me een keer in vastgebonden hebben”. Toen was het duidelijk. Niesje kwam al heel lang bij haar tante Siet met haar vier jongens. Vanuit Zoetermeer bracht ze heel wat van haar vakanties in Hattem door. Ze heeft heel wat te verduren gehad. Maar zoals je weet heeft het haar niet afgeschrikt om met no 4 te trouwen.
De zaterdagavond bleek een hoogtepunt bij hen. Dan mochten ze lang opblijven en Henry weet precies te vertellen wat er op de radio was om 10 over half 11. dan tracteerde de KRO haar luisteraars op het Ave Verum Corpus en meteen beginnen de drie broers het te zingen. Het zit er blijkbaar nog in gebakken. Hetzelfde gold als op dinsdag De Bonte Avondtrein er was en Mastklimmen van Johan Bodegraven op donderdagavond.
Wim herinnert zich juist weer dat vader Gerard zaterdags met twee zoute haringen met tomaat en een uitje een feestmaal verzorgde.
En dat allemaal na meer dan 50 jaar….
Al met al een heel bijzondere dag
