Moeder in de outfit bij het koffieschenken. Hier in de achtertuin die toen nog groot en groentetuin was en door opa Barink bijgehouden werd.
Wat komen er veel herinneringen boven wanneer je met elkaar aan het voorbereiden bent voor een begrafenis. De dominee kende moeder van der Kolk alleen van haar laatste jaren en dan ineens begint het. Wim en Ben struikelden bijna over de woorden… hoe ze vroeger aan de Gasthuiskamp woonden en dat Wim al op 12 jaar wist dat hij zijn vader ging verliezen… en hoe moeder alles aanpakte om aan geld te komen voor haar opgroeiend gezin. Kranten bezorgen, kosteres van de kerk, verzorgen van maaltijden voor vergaderingen, koffie en thee verkopen, oppasser bij de speeltuin en op Koninginnedag, wanneer de muziekkorpsen ’s morgens vroeg Hattem rondgingen, het verzorgen van een stevig bakje koffie op Dorpsweg 4. Ben vertelde nog heel beeldend, zoals hij alleen dat kan doen, hoe het ‘Sanhedrin’- dominee met ouderlingen en diakenen- bij hen thuis vertrok naar de kerk terwijl de kinderen van een pepermuntje voorzien werden. Hoe ze later naar de nieuwe kerk waar nog geen keukentje in zat, ’s avonds de zware kan met koffie en kopjes naar toe bracht voor de vergaderingen, toch 100 meter. Hoe ze een keer viel…. De jongens hielpen overal aan mee en voor het schoonmaken van de kerk was haar vriendin en trouwe hulp tante Gees er altijd bij. Dat waren er twee bij elkaar, er werd wat afgelachen in ‘Gods Huis’.
Moeder kreeg in die voor haar zo zware tijd vaak kleding van een van de juffen van de van Heemstraschool die hetzelfde postuur had als zij. Toen ze een keer met haar fiets met pakken koffie bij een vast adresje kwam, kreeg ze te horen: ’Nee ik hoeve gien koffie meer. Ie hebt et niet neudig. Ie hebt mooiere klere as ik’.
Moeder antwoordde dan alleen: ’Dan gao ik toch weer een deurtje wieter’. Nee klagen was ook niet haar ding. ‘As klagen hielp, dan begon ik d’r vandage nog mee’, placht ze te zeggen. De dominee kreeg zo een eerste indruk en vrijdag wordt de kerkdienst zelf verder besproken.
Zondagmiddag is er nog wel in zeer kleine kring een afscheid op oma’s kamer dat door de dominee begeleid wordt, wat persoonlijker dan maandag wanneer er veel meer bij zullen zijn.
[i]What a memories come up when you are together to make the arrangements for the funeral. The vicar just has known her for the last years and at once we started talking about her life. Wim and Ben told about her life with their dad who died in 1956. Wim knew with 12 years old already that his dad should die in a couple of years. He knew exactly the place when his mother told him so while he was the eldest boy. The stories of all the jobs they did together to earn money: verger in church and doing all the cleaning, making coffee for lot of gatherings, selling coffee and tea at the houses of people etc. Also with Koninginnedag all the 4 bands in Hattem walked through Hattem in the early morning and had their coffeestop at her home. About her friend and great help with cleaning the church twice a year tante Gees. They have been laughing a lot together while cleaning ‘God’s house’.
‘When yammering should help, I would start with it immediately’, was one of her favourite expressions. Friday the vicar will come again to make appointments for the service. Monday will be the funeral, but sunday afternoon their will be an opportunity for a small ceremony in her room at her care center the Bongerd just with kids and grandkids who would like to be there.
[/i]