Hetty Site

Met Dien op stap.

Diny en Dinie.

Na onze lunch in het Intratuincafé in Lochem gaat de auto vanzelf richting Hanzeweg waar ons favoriete shopje is. Kringloop [i]Switch[/i] is wel niet zo mooi ingericht als [i]het Goed [/i]in Emmen, maar wel overzichtelijk en de mensen zijn er bijzonder vriendelijk. Bovendien geniet ik ven de Achterhoekse tongval. Ook al spreken ze gewoon Nederlands, de klankkleur verraadt hun afkomst
En dan gaan we tante Jo opzoeken. Ons 86-jarige fragiele tantetje, bijna blind, heeft het geluk om bij dochter Erna in het voorhuis te wonen. Ze heeft jammer genoeg de gordijnen nog dicht voor haar middagslaapje en haar potje met narcissen hebben we maar voor de deur gezet met een briefje.
“Zö’w noe es kieken of Dinie van Anton thuus is. Dee hef nog wat foto’s veur ons in een album van tante Hanna”, stel ik voor. Dus op weg naar Harfsen. En….. ze is er. Wat is het leuk om elkaar na zo lange tijd eens weer terug te zien. Neef Anton Voortman is 1,5 jaar geleden overleden, maar Dinie slaat zich er flink doorheen en geniet van haar kinderen en kleinkinderen. We kijken opnieuw onze ogen uit. Veel van de foto’s van tante Hanna heeft neef Joop al gescand. Nu krijgen we het oude leren, met goud op snee, fotoalbum mee. Samen blikken we terug op het lang niet gemakkelijke leven dat tante Hanna had met haar Gerrit. Ik heb hem al eens genoemd als de Hoofdige boer. Toch herinner ik me ook zijn gezellige aanwezigheid op verjaardagen.
En wat blijkt de wereld toch klein. Dinie- van Anton- zag op weblog 2 – 4 maart- de familie Eggink op de Jaeger en vertelt dat een vriendin van haar jongste dochter nu verkering heeft met een kleinzoon van ome Hendrik en tante Bartje, een zoon van het jongste meisje, Fien, die daar zo knus met haar kleine handje in moeders hand staat.
De Kip Hawaii bij Ben en Diny smaakt wat later als vanouds verrukkelijk. Wouter zoekt even de tijden van de trein voor me op en ons dagje samen zit er dan al weer op. We gaan dit nog eens doen. Onze 100 jarige tante Heintje is er nog in de Borkeld. En tante Jo hopen we toch een volgende keer te zien.