Een dag met een lach en een traan, wie kent dat niet. We waren vandaag op jacht naar een nieuwe lamp boven de eettafel. Er hing een nogal chique lamp van de vorige bewoonster Gerry die ik maar niks vond. Maar ja… dan moet je weer iemand vragen… en het was toch een prima lamp die bij de kamer paste? Dus mooi laten hangen. De oude lamp die intussen 30 jaar dienst had gedaan verdween naar de Kringloop. Een week later had die al een nieuwe eigenaar, het speet me al… maar ik gunde hem aan een ander.
Laat nu die chique lamp stuk gaan… transformator kapot. Vandaag begon de jacht naar een nieuwe lamp. Gezienus adviseerde: Ga maar naar Barco of Praxis… lampen zat. Wij er heen vanmorgen. Ik ben me wild geschrokken. Vre se lij ke lampen… allemaal.. Je kunt door allerlei rasters de lamp zien zitten… wil ik niet. Een tl-verlichting vind ik ook niet passen boven onze ronde eikenhouten ronde tafel. We hebben drie winkels gezien, toen herinnerde ik me de eenvoudige witte ronde lamp bij Kringloop Het Goed. Wij erheen, lamp mee en in het café daar gingen we als afsluiting van de jacht aan de chocolade melk met een tosti Hawaï.
Toen belde Isa, ze was in de buurt en had een paar uurtjes tussen de afspraken door. Zo leuk om haar terug te zien, zo snel al na onze mooie Familiedag. Ze bewonderde ons huis en tuin en komt vast nog eens terug.
Kort erna belde neef Rob uit Franrijk. Onze spontane sprankelende schoonzus Marijke is overleden. Ze woonde sinds een jaar met Piet in het zorgcentrum Maison de Retraite in Moulins Engilbert, toen het in hun eigen huis niet meer ging.
Toen ik de familie van der Kolk binnenkwam en haar leerde kennen was het nog Marry en had ze al verkering met Piet. We trouwden een half jaar na elkaar en zowel bij ons als bij hen kwamen er snel kinderen. De week samen in een huisje in Markelo met 4 peuters en kleuters bleef ons allemaal bij. Op de heenweg vanuit Hengelo hadden we de ingeklapte box op de Volkswagen Kever gepakt. Op de terugweg paste de bagage niet meer in de auto en hadden we de restanten in de opengeklapte box gegooid en zo reden we weer op huis aan. Er moet zelfs nog een foto van zijn… ergens.
We hielden altijd contact, ook toen ze in Harderwijk woonden en later in de Morvan in Frankrijk. Steeds wanneer we naar het zuiden gingen parkeerden we onze caravan bij hun op het erf of op een camping dichter bij de snelweg en vielen de jaren weg.. Afgelopen 10 september waren ze precies 58 jaar getrouwd, net als wij. Als ik aan haar denk is het inderdaad met een lach èn een traan…
Foto: Piet en Marijke voor hun huis in de Morvan- 2011