Het afscheid van onze vriendin Riet was indrukwekkend net zoals dat van Ben nog maar drie maanden geleden was. Beiden komen uit een grote familie en dat was te merken. Voor de kinderen was het een moeilijke week en nu dan de dag van het definitieve afscheid. Allemaal hadden ze een taak bij dit laatste gebeuren wat ze voor hun moeder en oma konden doen. De kinderen waren in de weer met de kaarsen en de bloemen en kleindochter Marit las een mooi gedichtje voor haar geliefde oma. Christian vertelde over het leven van Riet, Simone en Ingeborg lazen prachtige gedichten.
Toen Riet vanuit het ziekenhuis weer naar huis kon koos ze zelf voor het Hospice de Cirkel in Raalte. Ze zou niet lang meer te leven hebben. En dat was een goede beslissing. We wilden toch graag persoonlijk afscheid nemen van deze lieve vriendin maar dat ging al niet meer. Daarom mailde ik Ingeborg een brief aan Riet met het verzoek dat voor Riet voor te lezen. Ook daarvoor was Riet al te ver, ze overleed afgelopen maandag. De kinderen waren ontroerd en vonden die brief zo waardevol dat ze me vroegen dat bij het afscheid voor te lezen met een eventuele aanvulling. Ach… voor Riet is me niets te veel.
We waren op tijd in Luttenberg bij de mooie kerk. De pastoor maakte van te voren tijd voor een praatje want wij waren de eerste bezoekers. Even later stroomde de kerk vol en de Eucharistieviering, compleet met het Herenkoor waar Ben ook zo lang deel van uitmaakte, begon. Voor ons als Protestanten was het even wennen maar uiteindelijk is er in onze beleving weinig verschil. Riet had ook bij het afscheid van Ben aangegeven dat het afscheid wel een oecumenisch tintje moest hebben. Zo zijn ze met ons tijdens een van de vakanties op De Boomgaard mee geweest naar de Barchkerk in Barchem en een openluchtdienst in de Groene Kathedraal, zoals de plek in het bos bij Kasteel Vorden ook wel genoemd wordt.
Er was een zin van de pastoor die me bijbleef en wat bedoeld was als een troost voor de kinderen. Ze mochten alle drie opgroeien in een gezin waar liefde was. Misschien is dat wel het grootste cadeau wat je je kinderen kunt meegeven. Na de rest van het afscheid in het Crematorium in Nijverdal, het gedichtje van Marit, de mooie muziek en mijn aandeel was het tijd voor bijpraten bij de koffie met heerlijke broodjes. Mijn vertellen over onze ontmoeting, de warme vriendschap die altijd gebleven is en het lezen van de afscheidsbrief werd gewaardeerd en ik kon daarover alleen maar uitbrengen: ’Met liefde gedaan’.
