Hij zei het wat afwerend, in mijn ogen moest het wel een vies woord zijn: guacamole. President Barack Obama gebruikte dat een weekje geleden. Ik had geen idee. Ik had zijn speech ook niet goed kunnen volgen, maar guacamole? Tot ik afgelopen zaterdag in de supermarkt een pakketje tegenkwam op de groente- en fruitafdeling. Daar stond met duidelijke letters guacemole op. Er zaten een paar avocado’s in, twee knoflookteentjes, een rode peper, een ui, een limoen en een tomaat. Zou je hier iets lekkers mee kunnen maken of moet je het bij rijst of pasta gebruiken? Ik was nieuwsgierig genoeg om het pakketje mee te nemen en zonet heb ik precies gedaan wat er op het recept stond. Alleen was er één avocado al verrot, blijkbaar is guacemole in Emmen niet favoriet. De rest deed het wel zoals het moest. Ik heb alleen de helft van de peper gebruikt omdat ik niet zo gek op scherp ben. Met snipperen en wat prakken werd het inderdaad een mousse. Toen kwam het onderdeel proeven. Ik vond het niks, mijn smaak is blijkbaar echt Nederlands.
Ik ging toch maar eens googelen op het woord guacamole en kwam de kreet van Obama tegen. Niks geen vies woord, hij had het erover dat hij ‘green peas in his guacamole’ verafschuwde. Het bracht mij op het idee om de smaak van de mousse met erwten wat te verzachten. En dat is gelukt.
Ach… ik hoef ook niet dezelfde smaak als de Amerikaanse president te hebben.
