Het was een tegenvaller dat mijn auto niet op tijd klaar was en ik Aly moest afbellen. Maar zij was niet voor één gat te vangen en kwam meteen richting Torflang om mij op te halen. Geweldig, want het zou jammer zijn om de avond met ons Marsmannetje te missen.
En het werd een prachtige avond. Aly had een, bij deze avond passende, inleiding over onze levensreis en met het zo bekende Lied Beveel gerust uw wegen was de toon gezet voor de reis met Gerda Marsman. Ze was net herstellende van een vervelende val in mijn favoriete Nieuw Zeeland. Ze had het plan om er een week of 6 te fietsen, maar op dag 4 was het al gebeurd en ging ze met spoed het ziekenhuis in. Dat was flink aangekomen wat haar , intussen redelijk hersteld, de kreet ontlokte: ’A-j iets doot, mo-j ’t goed doon’.
Die avond nam ze ons mee naar Noorwegen, 3509 km lange trip op de fiets, met een gemiddelde van 103 km per dag. Nou ja, een stukje met de boot op de terugweg. Ze had graag contact met mensen, maar liever geen camper naast haar tentje. Dat maakte ze hen snel duidelijk. Ze genoot van alles wat ze onderweg tegenkwam, maakte zo een ritje op een IJslandse pony. Ze passeerde de Hardanger Vida, De Geiranger Stigen wat het een en ander van haar uithoudingsvermogen eiste. Onderweg kon ze vaak kamperen in een shelter wat prettig was in het vooral ’s nachts toch wat koude Noorwegen. Door Zweden ging het weer zuidelijk. We zagen Trondheim met de gekleurde huizen op palen ( gratis verf ), Lillehamer waar de Olympische spelen gehouden werden, de ijsbaan van Hamar in het Vikingskipet. Hier in Zweden wordt veel graan verbouwd en we zagen de lieflijke bloemenweiden. Hier wordt de Midsummer, als het ’s nachts niet meer donker wordt, uitbundig gevierd. Gerda liet ons de eeuwenoude rotstekeningen in Tanumshede zien van heel vroege bewoners. Ze daalde verder af langs de Scherenkust en ging het op de boot naar Denemarken, natuurlijk naar Kopenhagen en de kleine Zeemeermin en later door NW Duitsland. Het begon zelfs op Drenthe te lijken helemaal toen de hunebedden verschenen. Allemaal mooi mooi mooi! Eenmaal weer thuis in Salland belde ze haar broer: ‘Bu-j in huus? Want dan kom ik d’r an!’ Typisch Gerda. Zo reisden we een avond met haar mee. Ze heeft ons mee laten genieten en we krijgen nog lang niet genoeg van haar. Wie weet… Ze werd hartelijk bedankt.
Daarna eindigde Ida de avond en zong een prachtig lied voor ons en samen zongen we het refrein mee: het zijn de kleine dingen die het doen… die het doen…
Het is jammer genoeg de laatste Hedera avond van het seizoen. Op 30 mei kunnen we gelukkig nog samen lunchen bij de Stadsboerderij ’t Nije Hoff.