Het komt dichterbij, de datum van 4 april. Dan wordt het boek Rick gepresenteerd bij de Emco, de werkgever van Rick. De uitnodigingen zijn verstuurd en de aanmeldingen druppelen binnen. Wie dat nog niet gemeld heeft? Graag deze week nog want er wordt dan echt op je gerekend!
Gisteren was Dea ’s middags even hier net toen de beide jongens kwamen en we zaten samen in het zonnetje bij de wei, de beide lammeren om ons heen want die zijn niet in de wei te houden als je daar op de schommelbank zit. Ze zei later: ‘Rick lacht met z’n hele gezicht’. ‘Nou Rick lacht zelfs met z’n hele lichaam, dat schudt dan helemaal mee’, zei ik. ‘Let maar eens op’.
We voelen ons gezegend met deze beide jongens zo dichtbij, zodat we ze elke week zien. En altijd komt ook hun broer Mark ter sprake, zodat die er ook bij is. Zo voelt dat ook. Mark zal altijd bij ons gezin horen.
Het is goed om veel afleiding te hebben. Mijn brein is te onrustig om veel te lezen, maar er is de hele dag wat te doen.
Vandaag krijgen we ons 3e pleeglam. De lammeren zonder moeder die Rob heel graag zelf wil aanhouden gaan aan de fles en deze komt onze kant op. Mooi stevig ding lijkt het.
