En daar gingen we met Wim z’n pannetje mosterdsoep richting Koekelare. Onze vriendin hier is dan wel een paar jaartjes ouder maar ze ziet er nog perfect uit en zelfs beter dan verleden jaar toen ze net een aantal maanden haar tweede nieuwe knie had gekregen. Het werd een fijne dag. Rick voelde zich hier ook op z’n gemak en we praatten of er geen 13 maanden tussen hadden gezeten. West Vlaanderen is een landbouwprovincie en tegenover haar huis is een veld met prei waar je u tegen zegt.
De mosterdsoep was een verrassing en de mosselen gingen er even later goed in, 5 kg met z’n vieren. We gingen wat later Koekelare in, een prachtig dorp met nog heel wat oudere huizen in een mooie stijl gebouwd. Hier dronken we een kopje koffie in een nieuw restaurantje dat hiervoor een zaak in parket was geweest. De vloer met de verschillende soorten en kleuren parket lag er nog. We nemen warm afscheid en ze vraagt ons om niet meer zolang te wachten en stelt voor om het in het voorjaar over te doen…..
