Vandaag namen we afscheid van Willem Seldenthuis. We kennen hem al zolang we in Emmen wonen. Hij was Wim z’n collega in de Kwaliteitsdienst bij Holvrieka. Willem was zeker iemand die je niet gauw vergeet, vol humor en een kwinkslag op z’n tijd. De laatste jaren woonde hij in een flat aan de Houtweg en doordat hij trouw elke zondag in de Schepershof kwam voor de boodschap èn voor het samenzijn en gezelligheid achteraf bij de koffie. Ze hadden ooit een hond, een beagle. Hij bracht hem wel eens mee naar Holvrieka, een eigenzinnig dier dat thuis weer eens moeilijk te handhaven was. Het was een zeergeleerde hond, volgens Willem. Hij had alle delen van de encyclopedie al aangevreten. Willem was eens in China voor zijn werk en zijn vrouw Trudy wilde hem daar bellen. Ze vroeg, ja echt waar, naar ‘mister never at home’. Zijn zoon Erik vertelde over zijn bezoekjes aan vader Willem. Wanneer hij eens bij hem at, was het altijd gemakkelijke pot, meestal kaasfondue. Na het eten kon hij dan zeggen: ’Nemen we onze koffie met cognac en een dikke sigaar in de bibliotheek of de biljartzaal?’ Het werd meestal een Nescafé in de huiskamer, maar het zegt iets over de persoon Willem. Hij maakte prachtige rake tekeningen waarmee hij menigeen bij een speciale gelegenheid mee verraste. Eenmaal met de VUT, kwam hij meer toe aan zijn andere hobby, houtbewerken. Hij maakte bijzonder mooie beelden. Een van de kunstwerken was een bald eagle, een indrukwekkende vogel die we in Canada zagen. We maakten met Henry en Tonny en een groep met gids in bootjes een tocht en we kwamen langs het nest van zo’n adelaar met witte kop. De gids liet ons toen de boten aan elkaar vasthouden zodat we met alle bootjes één geheel vormden en de adelaar ons niet zou durven aanvallen. Het ging helemaal goed, wel spannend.Toen we jaren geleden Ricks appartement opgeknapt hebben tijdens zijn vakantie, alweer in Canada, organiseerden we een Canada wand met foto’s van Ricks verblijf in Canada bij Fred en Gera èn een kop van een Moose aan de muur. Hier zou die adelaar ook mooi staan. Voor Rick wilde Willem er wel afstand van doen en wij konden dit pronkstuk voor hem kopen. Het werd zijn verjaardagscadeautje en heeft nu dus extra waarde gekregen. Willem heeft hem zelf nog kunnen bewonderen bij Rick thuis.
