Hendrik Jan Groot Nuelend tijdens zijn diensttijd.
[i]Bij het nakijken van alle brieven en foto’s van tante Jo kwam Joop ook een paar brieven tegen van een vriend van Ome Hendrik Jan, Gert Bloemendaal. In de mobilisatietijd had Hendrik Jan een stel bijzondere brieven van hem gekregen en altijd bewaard. Joop heeft de zoon van deze Bloemendaal, Henk, gevraagd om deze openbaar te mogen maken en vandaag stuurde Joop de brieven. Deze eerste is geschreven net toen Hendrik Jan opgeroepen werd en al dik verkering had met Jo.[/i]
Het land nog vrij van oorlog.
Vierakker, zondagmiddag ALLES – OKÉ
Waarde vriend,
Dierbare zeer beminde landsverdediger,
Gistermiddag in gezondheid en nog onbewapend…….. voor mijn dank. Toen ik laatst ’s avonds van de Lamito* om 6 uur naar huis ging werd juist bij het postkantoor die gevaarkijke brief er op geplakt. Er stond natuurlijk direct een man of 50 nieuwsgierigen omheen, maar ik ben maar gauw naar huis gefietst. Toen ik ’s avonds weer naar het terrein ging, fietste een klein eindje voor me uit een jeugdig span, schijnbaar in enigszins pessimistische toestand met een verslagen gemoed dat verwoest is door het geweld dat er op ’t aardrijk te beleven is.
Deze jongelieden wendden hun schreden in de richting van de Wildenborch en toen ik goed keek meende ik hierin te herkennen een jongen van “Wievers Wilm”met een deerntjen van Boevink, daor oet et Kronegoor. Misschien dat u deze ook kent. Met een blik van meegevoel en tevens van waardering sloeg ik deze jongelieden gade. Temeer nog daar ik ’s middags van je gehoord had dat je bij de voormobilisatie was. Ik wist direct al wel hoe laat het was en de andere morgen wist ik wel dat je al op gaande wegen zou zijn tegen de tijd dat ik misschien net uit bed was. Dit werd dan ook bevestigd door een kaart van gistermiddag. Ik kreeg ook al weer velerlei gezanik of ìk nog niet weg was, maar ik zei maar dat ik nog te uitgeput was van de vorige opkomst en dat ik nu eerst weer wat aan moest sterken. Ze zijn hier in de streek anders weer weg. Ook G Verbeek en J Velders die zijn notabene ’t vorige jaar september opgeweest, nu in april en zijn nu van de Grensbewaking af en bij de Vaarmobilisatie. Je moet maar voor het ongeluk geboren zijn. Ik wist vrijdag morgen ook niet hoe of ik er mee doen moest, maar ik kon gelukkig nog thuis blijven zolang het duurt. Dat stond op mijn lastgeving in ’t zakboekje, zowel bij geheel als gedeeltelijke mobilisatie geldig, maar ik zeg tegen A als ze me nodig hebben dan komen ze mij wel halen.
Ik vond het fijn dat ik zo gauw een kaart van je kreeg. Als alles goed gaat verwacht ik in de loop van de week nog een keer een brief van je. Viel het thuis nogal mee om weg te komen? En hoe gaat het met je nu? Och ik heb geen armoe met je, maar heb je nogal goede kameraden bij je? Als er maar kluppels van kamer 10 aanwezig zijn dan heb ik geen armoe. Ik vermoed dat dit nog wel het geval zal zijn..
Vanmiddag om half één hebben we nog door de nieuwsberichten gehoord dat er nog geen verandering is in de toestand. Hitler geeft nog geen antwoord op Roosevelts voorstel en de mobilisatie wordt in Duitsland steeds uitgebreid. Ik geloof volgens mijn geweten dat ik binnenkort wel bij je kom te einde ook deel uit te maken van ’s lands dappere weermacht, ik ben ook bij de 3e Compagnie, 3e Bataljon. Dus word ik weer je trouwe wapenbroeder en dan zullen we samen optrekken tegen onze tegenpartij en dan zingen we onder dezelfde banier:”En zij ons doel, naar huis dat willen wij” enz. “Eendracht maakt macht” , maar ’t is te hopen dat het voorstel Bloemendaal met algemene stemming wordt verworpen. Als ik vandaag mijn vrije dag had dan had ik je nog eens even kunnen opzoeken, maar helaas… ook al weer mis.
Ik hoop het terwijl ik hier mijn zielsaandoeningen in theorie aan je overbreng dat er ook nog kennissen zijn die dit praktisch doen en welks welgekozen woorden beter invloed uitoefenen op uw verontrust gemoed door de stommelende gebrekkige revue die ik hier naar voren wil brengen.
Als zondag alles gewoon is willen we toch uit fietsen en dan willen we de richting Doesburg maar eens inslaan en dan komen we nog wel even aan.
’t Is anders de eerste dagen wel een vreemd leven en als je dan alle rommel ontvangen moet, dan meen je wel zo dat er geknokt moet worden. Maar als je er een dag doorgebracht hebt dan is de ernst er al wel af.. Zo ging het mij tenminste dit voorjaar. Ja en nu zal ik toch maar eens stoppen want met potlood schrijven is toch onduidelijk, ik zal nog trachten een klein envelopje te vinden, al staat dat niet erg christelijk, de bedoeling is goed moet je weten.
Zeg en als ik je nog ergens een plezier mee kan doen op de een of andere manier, zeg het maar, want dan help ik je graag. Jij was van ’t voorjaar ook zo welwillend een arme gesjochte soldaat voort te helpen, dus reken dan op mij.
Verder hoop ik je binnenkort nog eens van aangezicht tot aangezicht te onmoeten in ’t burger en dan de vr. gr. Van je vriend.
G.J.Bloemendaal Vierakker E 8 Post Vorden
[i]En ook de naam N.A.MULDERIJE staat er onder.
* De Lamito was een Landbouwtentoonstelling. Natuurlijk heeft Joop daar ook beelden van en stuurt ze op naar mij. Kunnen we het verschil eens zien tussen de lanbouw toen en nu.[/i]