De drie deerns van de Haar.
Zou ik dan toch ook op mijn moeder lijken? Volgens Diny viel die ook om de haverklap als ze even een druk momentje had. De dag voor hun bruiloft was ze bij de slager ook gestruikeld en zat ze met een gekneusd been op het feest. Neef Johan kan ook een staaltje toneel bij weggeven. Hij imiteerde zijn tante Coba eens op een manier die me bijna tranen in de ogen bezorgde. Hoe ze bij zus Hermien binnenkwam en de jas aan de ene kant van zich af gooide en de tas aan de andere kant en naar de wc snelde! Ik had het zelf kunnen wezen.
Hij vertelde ook nog tussen neus en lippen door hoe mama het helemaal niet zag zitten dat er in hun nieuwe Simca een pookversnelling zat i.p.v. een stuurversnelling. Na een week kwam ze weer langs bij Hermien.
‘En hoe bevalt de auto, Coba?’, vroeg Hermien. ‘O, een fluitje van een cent’ . ‘Dat kön i’j ok’, antwoordde Coba. Inderdaad haalde tante Hermien ook haar rijbewijs. De zussen deden niet voor elkaar onder, zowel in hun manier van doen als in hun enthousiaste manier van vertellen. Onze tante Riek, de oudste van de drie zussen was van een rustiger soort. Daar kwam je tot rust.
Ik vergeet nooit hoe Johan op het 40-jarig huwelijksfeestje van zijn zus Gerke en haar Wim vertelde wat de reactie van oom Sjoerd was toen de eerste brief van Gerkes aanbidder binnen was gekomen. ‘Daor begint het gedonder al!’ En Gerke was de eerste pas! Oom Sjoerd waarschuwde zijn dochters om niet maar zo met een jongen in zee te gaan. ‘Dan bu’j straks net zon afgelikte boterham’, was zijn veel gebezigde stelling.
Tja… als je even aan het brainstormen bent komen er allerlei herinneringen boven.