Er even op uit…. moet kunnen. Johan kwam gistermiddag met zijn enorme grasmaaier langs onze caravan scheuren. ‘ Zooo hebt jullie vandage de vierdaagse elopen?’ Hoe dat zo’, vroeg ik. ‘ Nou… hiernaost ligt ze allebeide te slaopen en jullie bunt ok in diepe ruste. Ik hebbe ze al op de foto ezet’. Nee geen vierdaagse voor ons maar een dagje op stap met ons vieren met twee meiden, kleindochters van Ben en Riet, die van alles willen zien kost toch energie. Na een stop bij kasteel de Wildenborch waar ik over de dichter Staring vertelde ging het verder naar Lochem. Toen ze gisteravond aan het donderstenen waren op bed bij opa Ben en oma Riet, zei ik zachtjes:’ Zal ik eens even naar ze toe?’ Ik deed de schuifdeur van de slaapkamer van de camper open en… ineens stil. Ik vroeg ze of ze zin hadden om naar het leuke stadje Lochem te gaan waar behalve leuke winkeltjes ook een standbeeld van de Hooiplukkers staat. Het verhaal moest natuurlijk meteen verteld worden. En na een bezoeklje aan bakker Bart, Blokker, een boekwinkel en een leuk winkeltje waar gehandicapte jongelui de mooiste dingen maken, vonden we het beeldje. Dag vroeg om een foto… natuurlijk. Die volgt nog!…..
