Je zou het haast geloven: de wet van Murphy. Zoveel dingen die achter elkaar mis kunnen gaan kan toch niet? Of wel?
Vooruit… de eerste vergissing was dat Wim meer last kreeg van zijn lies dan de rug na zich verdraaid te hebben. Huisarts op vakantie, invalarts hoefde hem niet te zien, de assistente legde een verwijsbrief klaar voor…. Tja die rug. Uitslag was niet te achterhalen want doorgestuurd naar de eigen huisarts. De pijn werd erger. Huisarts terug van vakantie, maar nu ziek. Eindelijk lukte een afspraak en werden heupfoto’s gemaakt. Nu is het dan duidelijk dat de heupen hun beste tijd hebben gehad, vooral de linker. Dus doorgestuurd naar de orthopeed in Meppel die slechts 4 dagen wachttijd heeft. Kregen maar geen bericht. Ik bel gisteren op. Ze hadden gebeld( anoniem nummer) maar kreeg de voicemail. ‘Nee die spreken wij niet in. Ja, ik leef mee. Jammer voor jullie vakantie, maar we zitten echt vol tot volgende week 6 september’.
Dan bellen met de DFDS, tuut tuuut tuuut, 1,5 uur lang. Krijg op een mail een antwoordmail terug: erg druk druk druk, u bent mail nr zoveel.
Dat was em dan voor vandaag. Gelukkig kregen we gezellig bezoek ’s avonds. Rieks uit Hollandseveld die Mark z’n auto’s onderhield en waar hij veel aan gehad heeft, kwam langs met z’n vrouw om persoonlijk het boek MARK op te halen. Mooie herinneringen.
Nieuwe dag, nieuwe kansen dacht ik vanmorgen. Na het zwemmen en mijn vaste uitje met Susan ging ik er even voor zitten en ging chatten met de DFDS. De eerste chat brak de dame af omdat ze geen passende oplossing kon bieden. Vond ik geen service. Nog eens geprobeerd. Toen kreeg ik Manon aan de chat. Ze hebben dan meteen je boekingsnr bij de hand en kunnen kijken naar een omboeking. Dat is gelukt, precies een week na de oorspronkelijke vertrekdatum, nu 9 september dus. Zo hebben we toch nog 2 weken Schotland.