Gerhard is na de late dienst nog net op tijd voor de pilaf.
Nou….jullie mogen het best weten. Het werd het Vlaaienbakkertje. In de oven van magnetron draaide de ronde plaat en ik denk dat daardoor de soezen zo plat werden. Ik was toch nog naar buurvrouw Wolterdina gefietst en had het met echte kristalbloem nog eens geprobeerd, maar ja…. Murphy hè! “Had die glazen plaat er dan uit gehaald”, zei Ben vandaag. Ja… en daar had ik nog niet aan gedacht. Ach… maakt nu ook niet meer uit, maar als we weer bezoek krijgen, mogen de soezen een herkansing.
Het werd een drukke dag. Ben en Niesje waren er al bijtijds, Ben en Diny iets later èn Johan en Joke kwamen in de loop van de dag. Ben W. had z’n video jaaroverzicht 2010 klaar en wij kregen een exemplaar, want dit jaar hebben we veel samen beleefd, van vakanties, logeerpartijen tot hun 40 jarig huwelijksfeest.
Als Johan er is komen de sterke verhalen boven tafel. Over verbouwen kunnen Johan en Ben v d K elkaar een hand geven. Johan heeft zelf ook het een en ander geklust aan z’n nieuwe onderkomen. Zo heeft hij een rolluik vast willen maken aan een dakraam. Je moet natuurlijk ook niet op het dak klimmen als je alleen bent want gegarandeerd dat er iets gebeurt dat niet je bedoeling is. Bij hem viel gewoon de ladder om. Daar zit je dan…. op het dak… in de winter. Joke zou pas een uur later thuis komen. De buurt bellen was geen optie. Hij zou het zeker nog jaren moeten horen:”He Johan was ’t kold boaven?” Nee Johan dacht na, probeerde een ander dakraam en hij had geluk dat die open kon. "Nee, de buurte hoeft ‘et niet te wetten."
Ben had tijdens zijn verbouwing een schuiver gemaakt met een kwast in de ene en een open pot verf in de andere hand. Er brak een poot van het trapje en hij kwam plat op de rug maar met kwast èn nog verfpot rechtop. Doe hem dat eens na! Vlug had hij om zich heen gekeken en gelukkig … niemand had het spektakel gezien.
Niesje deed ook een duit in ’t zakje. Toen ze vorig jaar boven de vlag had willen ophangen toen Ben met z’n heup in ’t gips zat was ze achterover vanaf de vensterbank naar beneden gekieperd met de benen in de lucht.
Vanuit werk en school komen de kinderen allemaal eten. "Eten we pilaf", zei Judith. Ze sprak de naam heel langzaam uit. "Ik krijg daar vreemde associaties bij……." Maar de pilaf van Wim gaat schoon op net als de grote pan met soep.
Nu zitten we beiden toch wat uitgeteld maar heel tevreden nog even voor de buis. Er werd worldwide gebeld, gemaild en geschreven en Wim voelt zich echt jarig!