‘Mag ik me voorstellen: ’Ik ben George’. Ik ben net op deze mooie wereld. Ik lag lekker warm in mijn nestje en ineens was mijn moeder weg. En hoe het kwam weet ik niet maar ik viel zomaar uit het nest boven het kippenhokje naar beneden en daar lag ik… onder de boom. Ik piepte van schrik en riep om mijn moeder. Ineens kwam er iemand uit het huis. Ik keek heel verbaasd naar haar, zo groot was ze. Maar ze zei allemaal lieve dingen tegen me en pakte me op en maakte een nieuw warm nestje voor me. ‘Ach.. kijk toch’, zei ze, ‘een jong houtduifje’. Nu kwam er ook een jongen bij. ‘Weet je nog… toen je acht jaar was’, zei de vrouw tegen de jongen. ‘Toen hadden we Lucky gered. Dat was ook zo’n piepjong duifje dat met onweer uit het nest gevallen was. We hebben die toen steeds gevoerd. Ze zat gewoon op je schouder en later op de Needse berg hebben we haar leren vliegen. Weet je nog …toen ik haar de eerste keer omhoog gooide dat ze met een plof neerviel? De tweede keer begon ze al met de vleugels te wapperen en de derde keer kon ze al een beetje vliegen. We hebben haar naar de vogelopvang gebracht die haar in het voorjaar vrijgelaten hebben. Weet je dat nog?’
‘Laten we deze George noemen’, zei de jongen.
En weet je wat er gebeurde? Ik kreeg een punt van iets in mijn bekje en daar kwam lekker voer uit, net of mijn moeder me lekkere hapjes gaf, telkens een klein beetje zodat ik lekker kon smikkelen. Ze zeggen dat ik al flink groei.
Zie ook onder Puur Natuur