Wat heb ik een last gehad van die ontstoken kies toen we twee jaar geleden bij Dick en Anda in Zd Frankrijk waren. In september of oktober zal ik dat niet meer hebben als we ze opnieuw gaan opzoeken.
Wat we na 25 juli gaan doen weten we nog niet eens precies. Dan komen Ben en Niesje hier oppassen èn vakantie vieren.
In elk geval een paar dagen Noord Groningen, maar verder….? Of het nu Duitsland, Brabant, Frankrijk, Achterhoek of misschien…… toch nog Engeland wordt?
Eerst de tandarts a.s. donderdag en in het weekend maken we de verdere plannen. Het is net of m’n planning niet verder wil gaan dan donderdag. Ik krijg morgen eerst nog een lekkere voetreflex-massage en verdere holistische behandeling van Angelique.
Ik dacht dat ik van m’n tandartsfobie af was. Tot we in 1983 hier in Emmen kwamen wonen was ik als de dood voor een tandarts…. Al geweest vanaf m’n 3e of 4e jaar toen ik met een afgebroken tand naar de tandarts moest. Dat mens heeft me toen zo zeer gedaan dat ik haar de klomp naar haar hoofd geschopt heb. Na die tijd had ze heilig ontzag voor me, maar ik heb wat afgezweet in die wachtkamers en pijn geleden in de stoel. Het was een tijdje zo ernstig dat ik zelfs niet naar de kapper durfde omdat het geluid van de tondeuze waarmee de nek werd bijgeschoren zo op de tandartsboor leek. Eén keer heeft de huisarts zelfs een kies bij me getrokken onder een roesje met lachgas!
Totdat we bij onze tandarts Prakken kwamen hier in Emmen. Die vertelde steeds zo duidelijk wat hij ging doen en of het wel of niet pijnlijk zou zijn dat de angst bijna verdwenen was. Ja… tot een paar weken terug.
Ik ging hier thuis in de kamer waar de lampen al uit waren op m’n kiezengebitje staan. In de hoop dat dat nog wel rechtgebogen kon worden ging ik naar de tandarts. De jonge vervanger keek weifelend naar mijn gebit èn kiezengebitje. “Nee… daar moet tandarts Prakken zelf maar even naar kijken”. Toen kwam het!… “Tja…. die hoektand moet eruit… tja… gebitje… nee…… Ik denk dat we moeten overwegen om een hele bovenprothese te nemen". Tja… gelijk “happen”. Een week later nog een keer… en nog een keer. Complete uitleg…. heel aardig, maar nu komt die angst toch weer terug.
“Een gebit”, hoor ik veel mensen zeggen… “Heb ik al zo lang.. toen ik midden dertig was al”.
Donderdag zal het gebeuren. Precies een half uurtje heeft hij er voor gereserveerd. Negen stuks er uit en meteen het nieuwe bovengebit er in.
Ik ben benieuwd wanneer ik weer kan lachen……