Een aantal jaren heeft Wim voor de Mij Nederland gevaren. Het was niet zoals nu dat je elke 3 maanden naar huis mocht. Nee.. soms was je wel eens 8 maanden van huis. Op één van z’n reizen kwam Wim via het Suezkanaal door de golf van Aqaba, waar je eitjes op het dek kon bakken… zo heet.
Ze gingen door naar Singapore en later Indonesië en zelfs – toen nog – Nederlands Nieuw Guinea. Vooral Indonesië maakte veel indruk op Wim. In Singapore ruilde hij een oud kostuum voor een paar stevige rotan stoelen. Hij liet daar ter plekke gewoon een nieuw kostuum maken. Hij genoot van de vriendelijke mensen. We hebben de stoelen lang gehad. Toch leuk dat ik deze foto weer eens tegenkom.
Toen we eind 2007 samen terug kwamen in Singapore op de heen- en terugreis naar Nieuw Zeeland was er veel veranderd, maar het deed hem goed Singapore weer terug te zien.
Tijdens een andere reis langs de kust van Afrika werden in Nigeria, waar toentertijd hulp hard nodig was, heel wat zakken rijst op de kade neergezet. Op de terugreis kwam het schip in dezelfde haven in Nigeria als op de heenreis en wat schetst hun verbazing? De meegebrachte zakken rijst lagen nog net zo op de kade als ze die een paar maanden daarvoor hadden achtergelaten. Het vervoer naar het binnenland bleek het grootste probleem.
Tijdens diezelfde reis werd de 2e machinist terwijl hij lag te slapen in zijn hut bestolen van geld en z’n scheerapparaat. Hij vloog overeind en achtervolgde de dief in z’n blote kont en gaf hem een dreun. Er werd aangifte gedaan van de diefstal. Het liep echter anders af dan ze gedacht hadden De 2e machinist kreeg een boete wegens mishandeling!
Wim praat nog steeds graag over zijn tijd als scheepswerktuigkundige en weet zijn belevenissen net als broer Ben heel beeldend te brengen.
